پروتئین S و پروتئاز M بعنوان دو هدف درمانی بیماری حاصل از کووید ۱۹

کروناویروس ها، ویروس های RNA تک رشته ای هستند که به چهار جنس تقسیم می شوند. گلیکوپروتئین های غشایی(پروتئین های S) کروناویروس ها وظیفه اتصال ویروس به سلول ها را بر عهده دارد. آنزیم ۲ تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE۲) یک متالوپروتئاز غشایی است و شواهد نشان می دهد که ACE۲ یک گیرنده فیزیولوژیکی مرتبط با عفونت برای کروناویروس است.ژنوم ویروس شامل توالی هایی است که علاوه بر رمزگذاری پروتئین های ساختاری، بخش اعظم آن به یک پلی پپتید رونویسی وترجمه می شود که پروتئین های ضروری برای تکثیر ویروس را رمزگذاری می کند. پروتئاز M (Mpro)، یک آنزیم اصلی برای تکثیرکروناویروس، که توسط پلی پپتید رمزگذاری شده و مسئول پردازش پلی پپتید به پروتئین های عملکردی است. از آنجا کهپروتئاز اصلی در ویروس منحصر به فرد است اما در سلول میزبان یافت نمی شود ، این پروتئین یک هدف برجسته برای توسعهعوامل ضد ویروسی در برابر عفونت ویروس است. نتایج نشان میدهد ترکیبات موجود در اسانس سیر پروتئین ACE۲ را مهار میکند و باعث می شود ویروس گیرنده میزبان را از دست بدهد و هم زمان به پروتئین پروتئاز اصلی حمله می کند. این از بلوغپروتئین ویروس و شیوع عفونت جلوگیری می کند. برخی مطالعات اولیه ترکیبات بالقوه ای را بررسی کرده اند که شامل مهارکننده پروتئاز لوپیناویر / ریتوناویر است که معمولا برای درمان ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) / بیماران مبتلا به نقص ایمنیاکتسابی، برای معالجه بیماران مبتلا به COVID-۱۹ استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

پروتئین غشایی ، کرونا ویروس ، مهارکننده پروتئاز