عنوان: ارائه الگوی مدیریت رسانه های جمعی در مدیریت بحران های اجتماعی (مورد مطالعه: تلویزیون)

توانایی بالقوه رسانه ها در مدیریت بحران اجتماعی با ابزار ارتباط جمعی در سایه مدیریت درست در آنها و بر آنهاست که می تواند به صورت بالفعل درآید. بحران در صورت فقدان مدیریت درست می تواند آسیب های غیرقابل جبرانی پدید آورد؛ از این رو محقق در این پژوهش که با هدف اصلی در این پژوهش ارائه الگوهای مدیریتی رسانه در تلویزیون در مواجهه با بحران های اجتماعی است، مولفه های مورد نیاز در مدیریت رسانه را در ارتباط با مدیریت بحران اجتماعی مطرح می کند. این پژوهش بر مبنای روش داده بنیاد و با فن مصاحبه از مدیران ارشد سازمان صدا و سیمای ج.ا.ا که با روش هدفمند انتخاب شده است، اجرا شد. مبنای نظری این پژوهش بر آرای اندیشمندان مختلف در قالب نظریه مسئولیت اجتماعی، نقش های مدیریتی رسانه، نظریه تعادل هایدر، جریان دومرحله ای و برجسته سازی ارائه شده است. تجزیه وتحلیل داده ها هم با تمرکز بر روش داده بنیاد اشتراوس با ۳ مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی دسته بندی شده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که مدیریت رسانه های جمعی در بحران های اجتماعی در ۴ طبقه مدیریت، جلب اعتماد، بحران و مخاطبان طبقه بندی می شود؛ به طوری که مقوله های مرتبط با هر یک از طبقات شامل مدیریت راهبردی و روانی، مخاطبان عام و خاص، رقابت فضای مجازی و اطلاع رسانی معتبر، نوع بحران و شدت بحران در الگوی ارائه شده تنظیم شده است. علاوه بر این، نتایج نشان دهنده آن است که عواملی مانند سرعت و صداقت در اطلاع رسانی، به کارگیری روش های نوین شناسایی و کاهش آسیب های بحران، توجه به اقشار گوناگون جامعه، ترویج روحیه مشارکت، درک مخاطبان و آمادگی مدیران در شرایط بحران به عنوان مولفه های اثرگذار بر مدیریت رسانه های جمعی در بحران های اجتماعی به شمار می آیند. در مجموع با توجه به ارتباط بین مقوله ها در الگوی به دست آمده در پژوهش حاضر می توان ادعا کرد که این مجموعه عوامل در صورتی که در یک بستر سازمانی مناسب قرار گیرند، قادر خواهند بود عملکرد مدیران رسانه در زمینه برنامه ریزی به منظور مقابله با بحران های اجتماعی را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

الگو ، مدیریت رسانه ، بحران ، بحران اجتماعی ، رسانه جمعی ، تلویزیون ، صداوسیمای ج.ا.ا