ارائه ی الگویی در تحلیل و پهنه بندی سطح آسیب پذیری مناطق شهری در خطر سیلاب مطالعه ی موردی: مناطق ۱۰ و ۲۲ شهر تهران

آسیب پذیری ناشی از سیلاب متغیر و پیچیده است. شهری مانند تهران با تغییرات زیاد سطح اجتماعی - اقتصادی و کیفی زندگیدر نواحی مختلف و نیز تفاوت های ساختاری در بافت فیزیکی و کالبدی شهر، آسیب پذیری های جانی و خسارت مالی متفاوتی را در برابرسیلاب های شهری می تواند تجربه کند. در این پژوهش، به منظور دست یابی به الگویی در تحلیل آسیب پذیری دو منطقه ی ۱۰ و ۲۲ ،متغیرهای بلوک های با بافت فرسوده، تراکم جمعیت، کاربری اراضی و فاصله از پل به منزله ی عناصر فیزیکی در معرض خطر و متغیرهایشیب و شبکه ی آبراهه به منزله ی متغیرهای تشدید کننده ی آسیب پذیری به کار گرفته شده اند. اولویت بندی و تعیین روابط بین این متغیرهابا برآورد آسیب پذیری از طریق روش تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت و بر اساس نظرات کارشناسی، وزن اهمیت معیارها و متغیرها برایتهیه ی نقشه ی آسیب پذیری تعیین شد. وزن به دست آمده برای معیارها نشان می دهد که عامل تراکم جمعیت و تراکم شبکه ی آبراهه با۰/۳۸۲۵ و ۰۴۲۸ / ۰ به ترتیب بیشترین و کمترین وز نهای معیار را در تهی هی نقشه ی آسیب پذیری دارند. میزان آسیب پذیری به دست آمدهاز روش تحلیل سلسله مراتبی برای دو منطقه ی ۱۰ و ۲۲ ، به ترتیب دو عدد ۸/ ۷ و ۶/ ۲ را نشان می دهد. همچنین نتایج این تحقیق نشانمی دهد، نقشه ی میزان ریسک سیلاب در منطقه ی ۱۰ دارای دامنه ی بالاتری نسبت به منطقه ی ۲۲ است.

کلیدواژه ها:

تحلیل آسیب پذیری ، تحلیل سلسله مراتبی ، ریسک سیلاب ، منطقه ی ۱۰ تهران ، منطقه ی ۲۲ تهران