ناصر مهردادی - معاون پژوهشی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
غلامرضا نبی بیدهندی - هیات علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
اکبر امامی - دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی محیط زیست-آب و فاضلاب،پردیس کیش دانشگاه تهران،تهران،ایران

تامین آب شرب در مواقع بحرانی از جمله زلزله در کلانشهری همچون تهران مهمترین پارامتر جهت حفظ حیات و تداوم عملیات امدادرسانیاست. در این پژوهش کوشش شد با محوریت یکی از مناطق شش گانه آبفای شهر تهران که عمدتا دارای بافت فرسوده است، به بررسی انواع روش هایآبرسانی اضطراری در مواقع زلزله پرداخته و در ادامه به صورت ویژه نقش مخازن اضطراری)همیشه در مدار شبکه توزیع( در جهت تامین کمی و کیفیآب در حداقل سه روز اول وقوع بحران ها را نشان داده تا از آن به عنوان آب انبارهای نسل تازه رونمایی کند.نتایج حاصل از تحلیل ها و مد لسازی های هیدرولیکی انجام شده درباره ابعاد، جزییات اجرایی، نحوه اتصال و استقرار مخازن اضطراری نشانمی دهد که با توجه به گردش مناسب آب در این مخازن می توان در حالت عادی از آنها به عنوان بخشی از شبکه توزیع بهره برد؛ در حالی که در مواقعاضطراری با استفاده از یک شیر هوشمند مخصوص ارتباط مخزن با شبکه توزیع قطع می شود. در این حالت آب ذخیره شده در این مخازن که شعاعیمعادل هزار متر را پوشش خواهند داد، با استفاده از پمپ های دستی، بنزینی و ... خارج و جهت مصرف مردم حادثه دیده توزیع می شود.با توجه به برآوردهای آژانس همکاری های بین المللی ژاپن] ۱[ یا جایکا ) JICA ( در صورت وقوع زلزله ای با بزرگی حدود ۷ ریشتر، دسترسی حدود چهار میلیون نفر از شهروندان تهران به مدت حدود ۸۲ روز به آب آشامیدنی لوله کشی قطع خواهد شد؛ در صورتی که با اجرای این طرح انتظار می رود جمعیت بی آب به حدود یک میلیون نفر و زمان هم به مدت ۳۰ روز کاهش و موجب صرفه جویی حدود ۴۰۰ میلیون دلاری در هزینه و خسارات پس از زلزله احتمالی شهر تهران شود.

بحران, مخازن اضطراری, زلزله, بهین هسازی, شبکه توزیع آب