ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست: تجربه کره جنوبی

آنچه امروز بیش از پیش در فضاهای شهری ما رخ می نماید عدم هماهنگی آثار هنری عمومی با ارزش های موجود در جامعه ایرانی- اسلامی است. که این موضوع شاید ناشی از عدم شناخت درست دست اندرکاران امر نسبت به عوامل سازنده ی هویت در جامعه اسلامی و ایرانی است. گرچه رشد چشمگیر جمعیت، شهرنشینی فزاینده و تغییرات سبک زندگی به ویژه در چند دهه اخیر، مخاطرات و نگرانی های جدی در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی را در پی داشته است. ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست بخشی از حلقه های واسط در مسیر پاسخ به این مخاطرات و نگرانی ها و با هدف حرکت به سمت پایداری، توسعه پایدار و در تعبیر دقیق تر، پایداری توسعه شهری و توسعه شهری پایدار به عنوان الگوی غالب سکونت در سطح جهان است. کشور کره جنوبی که در بازه زمانی ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۰ تجربه گر رشد و توسعه با ضرب آهنگی بالا بوده است، اهتمام خود را در توجه به ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست از ۱۹۷۷ آغاز نموده است. آنچه در تجربه کره جنوبی در ارتباط با ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست، قابل توجه است، اهتمامی تدریجی اما مداوم با هدف ارتقاء کارایی و کارآمدی است که در قالب دوره های مختلف آشناسازی، تغییرات، پیاده سازی و بهبود مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، مقاله حاضر، تجربه این کشور در زمینه ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست را در قالب پیشینه، الزامات قانونی، روند اجرایی و همینطور ویژگی های شاخص، مورد بررسی و مداقه قرار می دهد. این تجربه در زمینه ای که خود متحمل توسعه و رشدی فزاینده بوده و با هدف هماهنگی بیشتر آن با ملاحظات زیست محیطی و همینطور ابعاد اجتماعی حاصل شده است، می تواند برای سایر زمینه ها، از جمله کشور ایران، راهگشا و مفید واقع شود. در این میان، بررسی و تحلیل نمونه های عینی و مصداقی از پروژه های توسعه با ماهیت های متفاوت، تکمیل کننده این مسیر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی اثرات توسعه ، شهرنشینی ، محیط زیست ، توسعه شهری پایدار ، کره جنوبی