آرمان شهر از دیدگاه فارابی

تلاش انسان برای رسیدن به سعادت همیشه در طول تاریخ مشغله فکری بسیاری از اندیشمندان بوده است. در دنیای قدیم حکماء و ادیان و اکنون نیز ایدئولوژی های گوناگون مدعی اند که می توانند بشر را از راهی که خود به آن آگاهی دارند به موقعیت سعادت برسانند. مثلا در دنیای کهن، تمدن آزتک در تلاش برای تحقق آرمانشهر با نام شهر طلا بوده است. در میان اندیشمندان ایرانی ابونصرفارابی شالوده اندیشه آرمانی را ریخت و دیگران در این مورد پیرو او بودند به عبارتی فارابی را میتوان معمار طاق و رواق فلسفه اسلامی دانست. آرمانشهر، آرزوهایی است که متفکران درمورد وضعیت آرمانی زندگی انسان ها دارند. فارابی در اندیشه هایش بیشتر به جنبه های سیاسی و نظری آرمانشهر پرداخته است و مشکلات اصلی را در نظام سیاسی حاکم و مردم می داند. لذا کالبد در اندیشه او مورد توجه کمتری است. چرا که فارابی در بغداد شکوفا که در زمان خود مدینه السلام (شهر صلح) نامیده شده زیسته است و به دلیل اینکه در دوران پرآشوب بوده هیچ اشاره ای به شهرسازی مدینه های خود نکرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که فارابی به کالبد بی اعتنا بوده است به باطن شهر پرداخته است، با توجه به ویژگیهایی آرمانی که فارابی برای مدینه فاضله و غیر فاضله توصیف کرده است. در نهایت ما را به ویژگی های آرمانگرایی درشهرسازی هدایت میکند.

کلیدواژه ها:

آرمانشهر ، مدینه فاضله ، فارابی ، اندیشه اسلامی