نقش محیط شفابخش جهت کنترل استرس ساکنین(نمونه موردی: خانه های تاریخی دزفول)

خانه از مهمترین سرپناه های انسان برای داشتن آسایش بوده و محیطی آرام را ایجاد میکند. همچنین توجه به نیازهای فیزیولوژیک در دوران معاصر جهت داشتن محیطی بهتر برای زندگی در اولویت قراردارد. به همین سبب متخصصین معتقداند که نیازهای جسمانی از عوامل تاثیرگذار در رسیدن به آسایش محیط مسکونی است. ازسویی با وجود علوم میان رشته ای در معماری، نیازهای روانشناختی انسان و معماری شفابخش اهمیت می یابد. این معماری جهت ایجاد سلامت روان و آسایش ذهنی افراد کاربرد داشته و به منظور جلوگیری از تنش و کاهش استرس، حاصل می گردد. شفابخشی در معماری با ایجاد بستری مناسب در محیط، راهبردهایی را محیا می سازد. امروزه عدم توجه به نیازهای روانشناختی در معماری باعث نارضایتی از خانه شده است. به همین خاطر معماری معاصر صرفا به عنوان یک سرپناه شکل گرفته و با عدم توجه به نیازهای روانشناختی، محیطی نامناسب را شکل داده است.پژوهش در محیط های شفابخش خانه های تاریخی ایران، با راهبردهایی برای زیست انسان همراه می باشد. بنابراین، دزفول به عنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران، با توجه به ابعاد روان شناختی انسان، دارای خانه هایی ارزشمند و تاریخی میباشد. این محیط با جلوگیری از تنش و کاهش استرس در محیط های شفابخش به وجود آمده و رضایتمندی ساکنین را از محیط خانه به دنبال دارد. روش پژوهش در این تحقیق با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی میباشد که با استفاده از موردکاوی در خانه های تاریخی، نیاز به داشتن محیط شفابخش برای جلوگیری از استرس را بررسی میکند. سپس در برخی از مولفه ها که مربوط به ابعاد روانشناختی میشود؛ پرسشنامه هایی مطرح می گردد تا کیفیت مولفه تعیین گردد. درنهایت براساس داده های به دست آمده، نتیجه گیری از پژوهش صورت میگیرد. نتایج تحقیق نشان میدهد که کیفیت فضای معماری و رضایتمندی از خانه های تاریخی، تحت تاثیر معیارهای مورد نظر در این پژوهش شکل گرفته و سبب کاهش استرس از محیط خانه میشود.

کلیدواژه ها:

خانه ، تاریخی ، کاهش استرس ، دزفول.