جایگاه حقوقی معلولین و سالمندان در پروژه های معماری و فضاهای شهری

یکی از مسائلی که در توانبخشی معلولین وسالمندان بررسی می شود،مناسب سازی معابر و اماکن شخصی ، دولتی و ابزار فرد معلول برای کم کردن مشکلات روزمره اوست که می تواند در خودکفایی و بهبود روانی معلول و در بازگرداندن او به زندگی نقشی مهم داشته باشد. درسال های اخیر، معلولیت بعد از جنگ در کشورما دوچندان شده و در همین راستا اقداماتی در کشور جهت بهبود وضعیت پروژه های معماری و شهرسازی به منظور تسهیل تردد افراد دارای محدودیت حرکت ، توسط شهرداری ها انجام شده است .اما به دلیل غیراصولی بودن این اقدامات و عدم اجرای دقیق ضوابط واستانداردهای موجود ،این اقدامات مشکلاتی را برای افراد دارای معلولیت حرکتی در پی داشته است .هدف از این پژوهش شناسایی موانع موجود و دستیابی به وضعیت ایده آل برای این افراد است.جهت ارزیابی نواقص قوانین موجود وارائه راهکارها جهت مناسب سازی،پژوهشگران بر اساس شیوه توصیفی- تحلیلی، با تکیه بر مطالعات نظری، مبتنی بر جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای وبازدید در تطابق با ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد معلول جسمی-حرکتی ، ابتدا برای آشنایی با نیازهای فرد معلول با تعریف واژه معلولیت و علل و انواع آن و سپس برای دستیابی به روش مناسب سازی به شناخت مشکلات محیط شهری و اماکن دولتی و فضاهای دسترسی به ساختمان و پارک ها نیز راه حل های مناسب بیان می گردد.درانتها نتایج حاصل از پژوهش حاضر، بیانگر این مطلب است که علی رغم توجه اخیر مسئولین و طراحان، هنوز تردد بدون مانع، مستقل و ایمن برای همه فراهم نمی باشد .این امر بازخورد کم توجهی مجریان به رعایت دقیق ضوابط است. عدم اجرای صحیح ضوابط اماکن خصوصی ، دولتی و مسیرهای پیاده، منجر به عدم تمایل افراد معلولین حرکتی به تردد در مسیرهای پیاده و محیط های شهری و در نهایت منجر به عدم تعامل اجتماعی آنان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

حقوق معماری ، معلولین ، سالمندان ، مناسب سازی ، معماری و شهرسازی .