تاملی بر کیفیت فضاهای آموزشی معماری ایران و معماری غرب (مطالعه موردی: مسجد - مدرسه ایرانی و دانشگاه ویرجینیا)

مراکز آموزشی یکی از اصلی ترین کانونهای پیشرفت جوامع محسوب میشود به همین دلیل در برنامه ریزی و سیاست های جامعه ای پایدار و توسعه یافته از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف اصلی تحقیق حاضر القای آرامش و امنیت روحی و روانی به منظور ایجاد مکانی متناسب با کیفیت های مادی و معنایی مورد نیاز فضای آموزشی است. این تحقیق تشابه خاصی میان مفاهیم و ایده های مراکز علمی و آموزشی ایران و مجموعه دانشگاه ویرجینیا مشاهده نموده است. بنابراین سعی دارد با بررسی نظام های موجود در ساختار معماری ایرانی، کیفیت های ادراکی حاصل از مبانی و معیارهای ارزشی استفاده از الگوی معماری مسجد – مدرسه های ایرانی در دانشگاه ویرجینیا را با استفاده از ابزار و عناصر معماری ایران بررسی نماید و به دنبال این سوال است؛ عوامل و عناصر تاثیرگذار بر افزایش کیفیت فضاهای آموزشی معماری ایرانی کدام اند و معانی و مفاهیم حاصل از آنها چگونه سبب پایداری و ماندگاری فضای آموزشی می گردد. یافته های این پژوهش، نشان میدهد استخراج الگوهای حاصل از طراحی و معماری ایرانی به کار گرفته شده در دانشگاه ویرجینیا، شخصیتی متمایز و منحصربه فردی نسبت به مکان جغرافیایی و فرهنگی محیط خود دارد. تحقیق حاضر کیفی است، و با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، به تجزیه و تحلیل و جمعآوری اطلاعات، از نوع مطالعه اسنادی و تاریخی، به مقایسه و تشابه یافته های حاصل از تحقیق میپردازد.

کلیدواژه ها:

ادراک محیطی ، کیفیت فضایی ، مسجد - مدرسه ، گودال باغچه ، دانشگاه ویرجینیا