سیدرضا حقایقی مقدم - کارشناسی ارشد مهندسی عمران، لامرد، موسسه آموزش عالی تابناک، لامرد، ایران
مسعود امینی - کارشناسی ارشد مهندسی عمران ، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان ، ایران

توسعه روز افزون جمعیت در کلانشهرها احداث راهها و زیرساخت های مرتبط با آنها را در محیطهای شهری اجتناب ناپذیر است، که شرایط پایداری و افزایش ظرفیت باربری روسازی راهها با توجه به اثرات متقابل آن از اهمیت بسزایی برخوردار است و از آنجا که نیروهای وارده از نظر مقدار و جهت و موقعیت در زمان تغییر می باشد، رفتار روسازی راه در مقابل بارهای اعمال شده و مقدار تغییر شکل های نیروهای داخلی، تنش ها و کرنش های ایجادشده باید مورد توجه قرار گیرد و از طرفی دیگر در چندین سال گذشته موضوع بهسازی خاکها به منظور افزایش مقاومت باربری و کاهش نشست ها در زمان خدمات رسانی با استفاده از مسلح کننده های همانند ژئوگرید یکی از موضوع های جالب توجه در علوم مهندسی ژئوتکنیک بوده است، که با توجه به که با توجه به اهمیت موضوع در این پژوهش به بررسی تاثیر فواصل لایه های ژئوگرید در روسازی راههای احداث شده بر روی خاکهای رسی تحت بار متحرک پرداخته شده است، تا عوامل تاثیرگذار بر طراحی راهها ارائه شود در این پژوهش در ابتدا صحت سنجی با توجه به نتایج آزمایشگاه در برنامه Abaqus انجام شده است، در ادامه به بررسی تغییر فاصله اولین لایه ژئوگرید، فاصله بین لایه ژئوگرید، طول ژئوگرید و تعداد لایه های ژئوگرید زبر بستر راههای احداث شده بر روی خاکهای رسی تحت بار متحرک پرداخته شده است، که با توجه به بررسی های انجام شده نتایج نشان می دهد استفاده از لایه های ژئوگرید باعث کاهش جابجایی روسازی شده است با بررسی نتایج نشان میدهد فاصله اولین لایه ژئوگرید از سطح زیر روسازی به طور میانگین ۱۹.۱۴ درصد تاثیرگذار بوده است.

ژئوگرید، روسازی راه، خاکهای رسی، بار متحرک