فصل مشترک مفاهیم بنیادین معماری سنتی ایرانی و خوشنویسی از دیدگاه پدیدارشناسی هوسرل

هنرهای ایران دارای طیف گستردهای میباشد که تامل در آن انسان را متحیر میکند؛ اما آنچه در این مقاله موردنظر است هنرهای تزئینی-کاربردی در بین هنرهای ایرانی است که ازجمله آنها معماری سنتی ایرانی و هنر خوشنویسی میباشد. هنرمند ایرانی که دارای بینش آسمانی بوده است نوع خاصی از زندگی دنیوی را در ذهن داشته که او را از عالم ماده به عالم معنی سوق دادهاست؛ بنابراین برای درک بهتر این معنا بایستی بررسی های بیشتری درزمینه هنرهای ایرانی انجام شود. شاید بتوان گفت از عمده هنرها، معماری سنتی و خوشنویسی ایرانی است که دارای معانی عمیقی بوده که غنای یکی باعث تاثیر بر دیگری شده است. شناسایی مفاهیم بنیادین معماری سنتی و خوشنویسی ایرانی و چگونگی استفاده از این مفاهیم برای ایجاد پیوند در ترکیببندی آن دو مهمترین هدف این پژوهش است. برای تحقق این هدف بایستی جهان بینی هنرمند و معمار ایرانی بازگو شود و با بررسی مفاهیم پایه معماری سنتی و خوشنویسی ایرانی به الگوهایی از کاربرد مفاهیم معماری ایرانی در خوشنویسی ایرانی و بلعکس دستیابیم. این تحقیق بر اساس هدف کاربردی هست؛ و بر اساس ماهیت، روش گردآوری کیفی استفاده گردید. ابزار پژوهش بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای از قبیل کتابها، پایاننامه ها، نشریات و مجلات و مقالات می باشد. تحلیل اطلاعات بر اساس اصول پدیدارشناسی هوسرل می باشد. خوشنویس و معماری سنتی ایرانی دو هنر کهن و پیوندیافته با هم هستند. آنچه این دو هنر را به هم مرتبط می سازد دارای ابعاد بسیاری است. از طریق پدیدار شناسی هوسرل و رسیدن به ذات و حقیقت وجود معماری سنتی و خوشنویسی به حقایق مشترکی دست یافته شد ونشان داد که این دو از هم متاثر هستند.

کلیدواژه ها:

هنرهای قدسی ، معماری سنتی ایرانی-اسلامی ، خوشنویسی ، پدیدارشناسی هوسرل