تبیین ساختار فضایی بافت های ناکارآمد و فرسوده شهری با رویکرد بازآفرینی پایدار شهری

امروزه بافتهای ناکارآمد و فرسوده شهری پهنه هایی از شهر هستند که با انواع مخاطرات و نابسامانی در ابعاد مختلف مواجه می باشند و رهیافت های سنتی همچون بهسازی و نوسازی شهری نتوانسته پاسخگوی مسایل و مشکلات موجود در بافت ها باشد، لذا نیاز به راهبرد نوینی از جمله بازآفرینی پایدار شهری در این زمینه است. بنابراین این پژوهش بر آن است ضمن تشریح مسایل و مشکلات موجود در بافت های ناکارآمد و فرسوده شهری به تبیین ساختار فضایی این نوع بافت ها با رویکرد بازآفرینی پایدار شهری به عنوان تاثیرگذارترین رویکرد معاصر در این زمینه بپردازد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و یافته های مورد نیاز در این پژوهش به روش اسنادی گردآوری شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد، رویکرد بازآفرینی پایدار شهری در ارتباط با بافت های فرسوده یک رویکردی جامع و یکپارچه است که ضمن شناسایی مشکلات موجود در ابعاد کالبدی، اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی به تدوین راهبرد های پایداری جهت بهبود ساختار فضایی بافت می پردازد.

کلیدواژه ها:

بافت ناکارآمد ، ساختار فضایی ، پایداری ، بازآفرینی شهری.