بررسی پایداری اجتماعی در مجتمع مسکونی آپارتمانی (مطالعه موردی : مجتمع مسکونی زیتون اصفهان)

پایداری اجتماعی در مسکن با برطرف کردن نیازهای فیزیکی و روانی انسان به تشکیل اجتماعی می اندیشد که به پایداری خودش کمک کند. در این راستا طراحی محیط، نقش تامین نیازهای عملکردی ، سلامت جسمی و روحی کاربران را دارد و باید فرصتهای مناسب برای تجلی فرهنگ را فراهم سازد. در این پژوهش نقش، معیار ها و چگونگی افزایش پایداری اجتماعی با توجه به علم روانشناسی محیط در محیط های مسکونی بررسی میشود تا به مدد آن و همچنین تحلیل نمونه موردی ، اصول و معیارهای ایجاد یک مجموعه مسکونی پایدار بدست آید.در این پژوهش سعی بر آن بوده تا به تمامی موارد موثر در ایجاد یک جامعه پایدار در محیط مسکونی توجه شود. فرضیه تحقیق را افزایش میزان امنیت، حس تعلق به مکان و رضایت از زندگی در مجتمع های زیستی توسط پایداری اجتماعی، تشکیل می دهد. روش تحقیق به صورت اسنادی- تحلیلی خواهد بود.در این مقاله ابتدا مفاهیم پایداری، روانشناسی محیط و رابطه آنها بیان میشود، هدف این دو برطرف نمودن نیازهای جسمی و روحی افراد در فضاست تا تداوم زندگی در فضا صورت گیرد. سپس معیارهای پایداری اجتماعی در فضاهای عمومی، نیمه عمومی و خصوصی فضای زیستی با توجه به مولفه های تشکیل دهنده کیفیت محیط بررسی میشود. لازم به ذکر است، اگرچه احساس امنیت ولو ذهنی مردم را به تعامل تشویق میکند، اما تمایل افراد، مدت سکونت، یک هویت اجتماعی قوی، فرهنگ و شخصیت ... در دلبستگی افراد به محیط زندگیشان موثر است.در انتها معیارهای ایجاد فضاهای مطلوب جهت استفاده کنندگان مجتمع مسکونی زیتون بیان میشود تا با توجه و رعایت آنها پایداری را در این مجتمع ایجاد و حفظ نمود.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری اجتماعی ، روانشناسی محیط ، فضای عمومی و خصوصی ، مجتمع مسکونی زیتون (رزمندگان اصفهان)