مرتضی بخشی گرمی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری

امروزه شاهد آن هستیم که کوتاهی در زمینه بافتهای فرسوده شهری، به ویژه در شهرهای تاریخی، موجب گریز ساکنین آن از بافتهای فرسوده گذشته به فضاهای نوساز شهری شده و خالی شدن تدریجی این بافتها، پیامدهایی را به همراه داشته است. در تحقیق حاضر قصد بر این است که به بررسی بافتهای فرسوده شهری با رویکرد ارزیابی ظرفیتها و پتانسیل های بهسازی و نوسازی پرداخته شود. در این راستا ابتدا حوزه بافتهای فرسوده و تاریخی شهری را موردبررسی قرار داده و علاوه بر تلاش در شناخت خصوصیات این بافتها، با استفاده از تعاریف و انواع و روشهای مداخله، سیر و تحولات تاریخی و درک فرسودگی فضا بیان گردید است. سپس سعی گردیده است تا با بیان نظریات و مکاتب مختلف در زمینه بهسازی و نوسازی و نیز ذکر نمونه هایی موفق از اقدامات جهانی به عنوان پژوهشهای صورت گرفته، درکی روشن و جامع از ابعاد وجودی مسئله به دست آید. از ضرورتهای موجود در بحث بافتهای فرسوده میتوان به نظام سرمایه گذاری و سیاستهای اتخاذ شده از جانب دولت و شهرداری توجه کرد که این امر خود باعث میشود هزینه ها به سمت یافتن راهکارهایی برای بهبود بافتهای تاریخی شهر جلب شود. هدف از این پژوهش، تلاش در شناسایی ظرفیتها و پتانسیلهای بافتهای فرسوده شهر و احیا آن در راستای بهسازی و نوسازی میباشد. در واقع پژوهش حاضر در صدد دستیابی به این سوال میباشدکه معیارهای شناسایی ظرفیتها و پتانسیلهای بافتهای فرسوده شهری کدام اند؟ و در این راستا این فرضیه مطرح میگردد که »به نظر میرسد بافتهای فرسوده دارای پتانسیل و ظرفیت بهسازی و نوسازی شهری میباشند« و در نهایت با استفاده از تجارب موفق داخلی و خارجی و مطالعات صورت گرفته، پیشنهادات لازم جهت تعمیم در شرایط داخلی ایران مطرح گردیده است.

بافت فرسوده، بافت تاریخی، بافت قدیم، ارزیابی، بهسازی، نوسازی، بازسازی.