بازشناسی برنامه دهی معماری در چارچوب تفکر طراحی

فرایندهای طراحی در فضای آموزش و عمل معماری امروز، با برخی ویژگیهای شناخته شده برای مسئله های پیچیده در فضای تفکر طراحی، مانند همتکاملی مسئله و راه حل، همخوانی ندارند. یکی از این ویژگیها که در ارتباط با ماهیت پیچیده تکنیکی-اجتماعی مسئله های امروزمعماری است، چگونگی مواجهه با ارزشهای کمی و کیفی بسیاری )همچون پارامترهای پایداری( است که نزد طراح، مهندسان و ذی نفعان مختلف بسیار متفاوت درک می شوندو آن ها زبان مشترکی برای هم اندیشی پیرامون آن ها و اتخاذ تصمیمات مشترک ندارند. مواجه ه با پیچیدگی های زمینه در فضای معماری، به عنوان یک خدمت پیشاطراحی در فاز برنامه ریزی و برنامه دهی صورت می گیرد. در این پژوهش منابع کتابخانه ای موجود در دو بخش «روشهای برنامه ریزی و برنامه دهی معماری» و نیز «اصول تفکر طراحی و تفکر طراحی سیستمیک» مورد شناخت قرار گرفته و چگونگی مواجهه با پیچیدگیهای مسئله طراحی در معماری و مقایسه ی آن، با آن چه در فضای تفکر طراحی اتفاق می افتد، بررسی شد. آنچه که از این قیاس استدلال میشود این است که برخی متدهای کنونی ما مانند الگوی برنامه دهی دورک، درصورتی که با استفاده از تکنیکایی مکمل، بتوانند به ابزاری برای قاب بندی گروهی مسئله در فضای راه حل تبدیل شده، چرخش های بیشتر مراحل اولیه طراحی را برای همگرایی اندیشه ها، اهداف و ارزش های طرح میسر کنند، به خوبی میتواند آن گونه که در تفکر طراحی مورد انتظار است نقش ایفا نموده و به عنوان یک دسیپلین ارتقا دهنده خلاقیت و نوآوری در فضای آموزش و حرفه مورد استفاده قرار گیرد. مثالی از یک روش جدید در این زمینه ارائه شده که می تواند به عنوان افزونه ای برای روش های برنامه دهی در آتلیه های معماری و دفاتر مشاوره مورد استفاده قرار گیرد. محدودیت پژوهش در تست روش ذکر شده است که بایستی در پژوهش های آتی مورد آزمایش قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تفکر طراحی ، برنامه دهی معماری ، هم-تکاملی ، تفکر سیستمی ، پیچیدگی