قیاس تطبیقی بین کشورهای ایران و آلمان از منظر ساختار و نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,433

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICACU01_0547

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1400

چکیده مقاله:

بازنگری و تغییر در نظامهای برنامه ریزی امری طبیعی در بسیاری از کشورهای جهان است، دراینبین تغییر در نظام برنامه ریزی شهر و مدیریت شهری جایگاه ویژهای دارد. امروزه با توجه به تحولات صورت گرفته در عرصه مدیریت شهری جهان، شهرها برای آن مدیریت میشوند که بتوانند آسایش و راحتی را برای شهروندان خود فراهم سازند. ساختار برنامه ریزی در شهرهای کشورهای توسعه یافته دارای مدیریتی پایین به بالا است به طوریکه در سیستم مدیریتی این کشورها علاوه بر حضور شهرداری و شورای شهر در سطح شهر، در سطوح فراتر ازجمله منطقه ای و ایالتی سازمانهای همچون شورای نظارتی و در سطوح پایینتر ازجمله ناحیه و محله نیز شوراهایی نظیر شورای فرهنگی، شورای ورزشی و شورای تفریحی در جهت ارائه خدمات به شهروندان حضور فعال دارند. در کشورهای درحال توسعه ازجمله ایران مدیریت شهری به دلیل مشکلات ناشی از افزایش بیرویه جمعیت شهرنشین، ضعف بنیه مالی سازمانهای درگیر در امر مدیریت شهری، فقر و حاشیه نشینی شهرنشین ها، شکاف سازمانی در بین سازمانهای درگیر در امر مدیریت شهری و ساختار مدیریتی متمرکز ارگانهای دولتی، مدیریت شهری با چالش ها و نابسامانیهایی همراه است. بدین ترتیب شناخت و آگاهی از ضعفها و چالشهای موجود در عرصه مدیریت شهری کشورمان و بهره گیری از تجربیات موفق سایر کشورها، میتواند در بهتر شدن مدیریت کشور کمک کند؛ بنابراین پژوهش حاضر بر آن است تا به قیاس تطبیقی بین ساختار برنامه ریزی و مدیریت شهری بین کشورهای ایران و آلمان بپردازد. درنتیجه، این پژوهش، از حیث روش جز پژوهش های کیفی، به لحاظ هدف جز پژوهش های کاربردی و به لحاظ ماهیت در زمره ی۵ پژوهش های توصیفی، تحلیلی و تطبیقی است. روش جمع آوری اطلاعات این پژوهش مبتنی بر داده های اسنادی بوده و برای تحلیل داده ها از قیاس تطبیقی و روش های قیاسی بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که ساختار برنامه ریزی شهری در کشور آلمان تفاوت اساسی با ایران دارد؛ به طوری ساختار برنامه ریزی این کشور برخلاف ایران دارای مدیریتی پایین به بالا بوده و دولت ملی تنها نقش نظارت بر سطوح پایین تر به صورت غیرمستقیم را بر عهده دارد.

نویسندگان

مریم ابراهیم پور

استادیار گروه شهرسازی/ دانشگاه خاوران،

ابوالفضل منصوری اطمینان

دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری/ دانشگاه خاوران