بررسی روانشناسی محیطی و تبلور فرهنگ در سیمای شهری

فضاها و محل های زندگی شهری، به رغم هدف مشترک، مانند هر مصنوع دیگر بشری تاثیرات متفاوتی بر روی روان و احساس آدمی به عنوان طبیعی ترین و فطریترین معیار سنجش انسانی بر جای میگذارند. علیرغم تعلق عمیق افراد به مکانهای آشنا و مانوس آنها این واقعیت پذیرفتنی است که بنا به دلایل روانشناختی و طبیعی، انسان دوستدار هر محیطی اجتماعی دست ساخت بشر است که برای او بیان از جلوه های هنری و یا فرهنگی دارد. وقتی محیطها سازماندهی میشوند، چهارعنصر فضا، زمان، ارتباطات و معنی سازماندهی میشود. از ارکان اصلی شکل گیری فضاهای شهری، ارتباط و تعامل متقابل انسان و محیط کالبدی شهر و روستاهای اطراف است، این ارتباط درگذر زمان به عرف مبدل شده و مبنای فرهنگ و آدابورسوم ساکنین شهر را تشکیل میدهد. زمانی که روابط مذکور تبلور فیزیکی (کالبدی) پیدا کنند فضاهای شهری شکل گرفته و در صورت عدم انسجام بافرهنگ جامعه منجر به استقرار فضاهایی خواهند شد که در آن زندگی ماشینی و مدرن ادامهدار خواهد شد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تبلور فرهنگ در منظر و سیمای شهری میباشد. نتایج نشان داد ضرورت ساماندهی فرهنگ و منظر شهری از سوی متولیان و متصدیان مدیریت شهری و با مشارکت شهروندان در بهبود وضعیت بصری شهرها بیشازپیش اهمیت پیدا میکند و نیازمند برنامه ریزی و تدوین اصولی در چارچوب فرهنگ جامعه است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، روانشناسی محیطی ، منظر شهری