بررسی اثرات ابنیه میان افزا بر محله های دارای بافت تاریخی و فرسوده نمونه موردی: بخشی از قطاع۲ بافت پیرامونی حرم مطهر رضوی شهر مشهد

بافت تاریخی شهرها همواره به عنوان بخشی از هویت شهر حائز اهمیت و مورد توجه بوده اند. گذر زمان و عوامل طبیعی در طول سالیان موجب فرسودگی این بافتها شده است. طرحها و برنامه های توسعه شهری در مشهد موجب تغییراتی وسیع و گسترده در بافت پیرامون حرم شده اند به گونه ای که ساخت وسازها به سرعت و در مقیاسی وسیع در این بافتها در حال انجام میباشد. در این مقاله بر اساس بررسی اسناد فرادست، منابع مکتوب و برداشتهای میدانی در محدوده بافت تاریخی و فرسوده پیرامون حرم مطهر، نسبت به تحلیل روند تغییرات توسعه میان افزا در این محدوده پرداخته شده است. در این پژوهش با طرح یک الگوی مفهومی و ارائه ی شاخصها و پارامترهای مورد ارزیابی به بررسی تاثیرات ابنیه میان افزا در قطاع ۲ بافت پیرامون حرم مطهر پرداخته شده است. پس از ارزیابی یافته های حاصل از بررسی محدوده مورد مطالعه، استنتاج و مصاحبه با ساکنین محله، توسعه ی میان افزا در قالب مجتمع های تجاری به لحاظ مولفه های کالبدی موجب ارتقاء کیفیت بافت شدهاست اما به دلیل نادیده گرفتن نیازها و خواسته های مردم در ابعاد اجتماعی، اکولوژیکی و معنایی نتوانسته به اهداف خود دست یابد و دغدغه های ساکنین را پیرامون این مسائل را برطرف کند.

کلیدواژه ها:

توسعه میان افزا ، ابنیه میان افزا ، بافت تاریخی ، مشهد ، بافت پیرامون حرم مطهر