تحلیل شباهتهای فرمی و معنایی نقوش اسلیمی در آرم های ایرانی دهه۱۳۸۰ تا ۱۳۹۰

منشا شکل گیری نقوش اسلیمی و گیاهی، محدودیت های تصویری در جهان اسلام است و این نقوش با تقارن ، تناسب و توازنی هوشمندانه ای که در کنار هم چیده شده اند، یادآور جلوه هایی از مفاهیم عمیق در فرهنگ ایرانی -اسلامی می باشند. انتخاب نقش مایه هایی که ریشه در فرهنگ و هنر ایران باستان دارند و همانند بازنمودی از هویت ملی محسوب میشوند؛ اگر در پیوستگی با موضوع پیام باشند و جابه جایی آنها»کیفی« و نه فقط» شکلی« باشد، در خوانش همزمان نیز دارای کارکرد بیانگر هستند. درواقع معناشناختی مطالعه علمی معناست و به توصیف پدیده های زبانی در چارچوب یک نظام، بدون هر پیش انکاری اشاره دارد. نقوش اسلیمی نیز از دایره تعریفی معناشناسی خارج نیست. در تحلیل نمونه های موجود در این جستار با توجه به ساختار کلی معناشناسی و در نظر گرفتن نقوش اسلیمی نتیجه درنهایت چنین حاصل می گردد، که در آرمهای مورد تجزیه وتحلیل نحوه به کارگیری از نقوش اسلیمی را میتوان به چند حالت دسته بندی کرد. پژوهش حاضر بخشی از آرمهای ایرانی دهه۱۳۸۰ تا۱۳۹۰ هجری شمسی که از نقوش اسلیمی به کاررفته طراحی شده اند دربرمی گیرد و از طراحان مختلف ایران که از نقوش اسلیمی به صورت کامل یا جزئی به عنوان عنصر تجسمی در آرم خود بهره برده اند، را به عنوان جامعه آماری موردمطالعه (بررسی) قرار می گیرند. در بخش دیگر این تحقیق به بررسی شباهتهای فرمی و معنایی نقوش اسلیمی در آرم پرداخته میشود. این تحقیق که ازنظر هدف بنیادی و ازنظر نوع کیفی میباشد دادههای خود را از طریق شیوهی اسنادی و کتابخانه ای و منابع اینترنت به دست آورده و شیوه ی تحلیل داده های آن توصیفی تحلیلی است. تحلیل داده ها از نوع بررسی شباهتهای فرمی و معنایی، جامعه آماری آرمهای ایرانی دهه ۱۳۸۰ تا۱۳۹۰ میباشد.

کلیدواژه ها:

معنایی ، نقوش اسلیمی ، آرمهای ایرانی ، فرم ، نشانه شناسی ، سمیوتیک