نقش تعاملات اجتماعی گروه همسالان در ارتقاء حضورپذیری فضاهای آموزشی

موفقیت فضاهای عمومی به میزان استفاده ی کاربران از آن ها وابسته است و مراکز آموزشی به عنوان یکی از بخش های عمومی(برای گروه های خاصی از کاربران) به واسطه ی نوع فعالیت های تعریف شده ، اغلب با عدم تمایل افراد برای حضور در آن ها مواجه است و این روند، شادابی و سرزندگی چنین مکان هایی را دچار نقص کرده است. همچنین نیاز به ارتباط با همسالان در ارتقاء مهارت های زندگی و اجتماعی از عوامل مهم وحیاتی برای کودکان و نوجوانان به شمار می رود. این پژوهش به دنبال شناسایی ارتباط میان تعاملات اجتماعی گروه همسالان با افزایش حضورپذیری در محیط های آموزشی است. روش تحقیق در این مقاله تحلیلی- توصیفی و از سمت و سویی کیفی برخوردار است . دستیابی به اطلاعات در این تحقیق مبتنی بر روشهای مطالعات کتابخانه ای و اسنادی صورت پذیرفته ، در روند مطالعات به حوزه طراحی شهری، روانشناسی محیط و نیز اصول طراحی فضاهای عمومی، به گردآوری عوامل محیطی و کالبدی معماری که میتواند زمینه ی مناسبی جهت افزایش تعاملات اجتماعی گروه همسالان و به دنبال آن ارتقاء حضور پذیری دانش آموزان در مدرسه داشته باشد، پرداخته شده است. تحلیل محتواهای موجود نشان می دهد که افزایش کیفیت ارتباطات و تعاملات اجتماعی در میان کاربران فضاهای آموزشی، با ایجاد احساسات مثبت در مکانی خاص، سبب افزایش حس تعلق به مکان و در نتیجه ارتقاء و تداوم حضور در مکان می شود.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، گروه همسالان ، حضورپذیری ، فضاهای آموزشی