انسان هنرمند در جستجوی معنای خویش

انسان به عنوان اصلی ترین موجود در جهان آفرینش و به سبب دارا بودن ویژگی های خاص خود همواره به نوعی محور توجه اندیشمندان مختلف بود. هدف از خلقت انسان رسیدن به کمال است و این کمال در سایه خودسازی است، یعنی انسان تا خودسازی نکند ممکن نیست به کمال حقیقی برسد، از طرفی هم خودسازی در سایه خودشناسی است، یعنی تا انسان خودش را نشناسد نمی تواند خودسازی کند. پس کمال انسان در سایه خودشناسی اوست و همین سبب ایجاد یک اثر خارق العاده می شود حال می توان به درک اهمیت این مساله پی برد. مطالعه و شناخت انسان بدان گونه که در دنیای خویش وجود دارد، گرایشی است نوین که وسیله عده ای از متخصصان روانشناسی و روانپزشکی مورد توجه قرار گرفته است. انسان شناسی به معنای شناخت ماهیت انسان به چند دسته انسان شناسی تجربی، فلسفی، عرفانی و دینی تقسیم می شود. هر یک از این دسته ها گرفتار بحران های خاصی هستند و انسان شناسی دینی می تواند ماهیت و حقیقت انسان را معرفی کند؛ زیرا خالق انسان بهتر از هر شخص دیگری حقیقت انسان را می شناسد حال با بررسی تلفیقی از جنبه های انسان شناسی سعی داریم به نتیجه ای مطلوب در این خصوص دست یابیم. چنین انسان شناسی برای توسعه علوم انسانی و تکامل و تمدن بشری بسیار ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

انسان ، هنرمند ، خودشناسی ، ماهیت