تحلیل قوانین برنامه ای توسعه در ارتباط با مدیریت منابع آب در حقوق ایران

تدوین برنامه های توسعه کشور، فرصت مناسبی فراهم کرده که از طریق رویکرد مدیریت جامع منابع آب ابعاد گسترده بحران آب را محدود کرد. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی به تحلیل قوانین برنامه ای توسعه در ارتباط با مدیریت منابع آب پرداخته است. بررسی های برنامه های توسعه ای قبل از انقلاب در مورد آب نشان میدهد که تصوری مبنی بر اینکه در آینده بروز مشکلاتی برای آب وجود داشته باشد، در اذهان خطور نمیکند. بر این اساس اشخاص و ارگانهای مختلف به هر شکلی که میخواستند از منابع آبی بهره برداری کردند و برنامه ریزی های دولت در زمینه بهره برداری از منابع آبی، بیشتر توسعه کشت آبی در بخش کشاورزی، سد سازی و شبکه های انتقال و توزیع آب برای مصارف مختلف بوده است. این رویکرد همچنان در برنامه های توسعه ای بعد از انقلاب نیز ادامه دارد. این پژوهش نشانگر آن است که به لحاظ اهمیت روزافزون نقش آب در فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی، مدیریت منابع آب کشور باید به صورتی اعمال شود که بتواند در ارتباط متقابل با بخشهای مختلف اقتصادی، سازمانها و نهادها و ذینفعان، جنبه های اجتماعی، اقتصادی، تکنولوژی، زیست محیطی و بهداشتی، در این برهه از تاریخ توسعه کشور به صورت منسجم و یکپارچه مورد توجه قرار دهد.

کلیدواژه ها:

برنامه های توسعه ، برنامه های عمرانی ، توسعه پایدار ، مدیریت منابع آب.