بررسی سیستم ساختمان های بنایی و روشهای رفع ضعف لرزه ای

   عملکرد لرزه­ای در طراحی ساختمان­های واقع در مناطق لرزه­خیز موضوعی با اهمیت می­باشد. یکی از پارامترهای مهم در طراحی سازه ها، شکل پذیری ((Ductility می­باشد؛ شکل پذیری نقش یک فیوز را در سازه ایفا می­کند. شکل پذیری عضو باعث می­شود که هنگام زلزله مقداری اتلاف نیروی زلزله ایجاد شود و همچنین کاهش آسیب برای یک عضو مقاوم (مثل دیوارها) که انتظار میرود در سازه بتواند ایستایی خود را در هر حالی حفظ نماید. وجود یک عضو شکل­پذیر در سازه باعث می­شود تا ساکنین ساختمان فرصت خروج از ساختمان را در هنگام زلزله داشته باشند که این همان انتظار  لرزه­ایست که از سازه می رود یعنی سازه بدون هشدار عمل نکند و یک مرتبه فروریزش (Collapse) نکند. در ساختمانهای بنایی شکل پذیری بوسیله شنارژها و در اتصال سقف به شنارژهای افقی و قائم تامین میگردد لیکن اهمیت این اعضا را در ساختمانهای بنایی نشان میدهد. در ساختمان­های بنایی پارامتر مقاومت بخصوص مقاومت برشی بسیار با ­اهمیت می­باشد. در این تحقیق برای شناخت هرچه بیشتر مهندسین، به ارائه ضعف­های لرزه ای ساختمان­های بنایی در هنگام زلزله و روش­های رفع آن در هنگام طراحی و اجرا (قبل از اینکه سازه خسارت ببیند و باعث خسارت­های جانی شود و نیاز به بهسازی پیدا کند) و نیز تقویت سازه آسیب دیده پس از زلزله پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بهبود لرزه ای ، عملکرد لرزه ای ، شکل پذیری ، مقاوم سازی لرزه ای