سیر تحول ابزار آموزشی در معماری و مدیریت پروژه و ساخت

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 232

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ENGIN07_108

تاریخ نمایه سازی: 13 مرداد 1400

چکیده مقاله:

فکر ماهیت شبیه سازی دارد و عمل یک ماهیت حقیقی، بنابراین معماری شبیه سازی میان «حقیقت و مجاز» اتفاقمی افتد. این دو مقوله، تا چندی پیش در دو حیطه به ظاهر متضاد بودند ، اما پس از ظهور بحث «واقعیت شبیهسازی» معماری و تکنولوژی اطلاعات با هم تلفیق شدند و در آینده آنقدر پیش خواهد رفت تا آن جایی که بشر در محیط مصنوعی خواهد زیست که تبدیل یافته ای از فضای هستی و زیستی به وسیله تجمیع معماری و شبیهسازی و عصر دیجیتال خواهد بود. مطمئنا توصیف هرچه عمیق تر معماری دیجیتالی در میان علوم مرتبط باعثایجاد درک بهتری از این پدیده نوین خواهد شد. برای نمونه موسیقی که در زمره هنرهای پایدار شمرده می شودتنها در حافظه شنونده و نوازنده آن باقی میماند، اما معماری در اذهان علوم هنری مانا است. شبیه سازی درمعماری به عنوان قلمروهایی فضایی تلقی می شود که بدون شک ، به وسیله داده ها و اطلاعات بر مفهوم های فضا،فرم، حرکت و هندسه تاثیر می گذارند و با ایجادناپایداری فرمال با مانایی تکنولوژی در هم آمیخته می شوند.احساسات و اندیشه های ما در نحوه تعاملات با محیط تاثیر دارند. در این نوع معماری فضا با طی شدن زمان،تغییر کرده و به سوی کامل تر شدن حرکت می کند . از آن جا که معماری همواره پاسخ دهنده به نیاز های مطرحشده بوده است، اینک در عصر الکترونیک، نیاز ما به طراحی فضاهایی است که در حوزه دیجیتال مطرح شده اند.در فضای شبیه سازی ، فضا، ارتباطی همه جانبه و متقابل از یک سری عناصر متضاد را ایجاد می کند که به صورت هم تراز در کنار هم قرار می گیرند «معماری می تواند فرم را وابسته به فضا و زمان تغییر دهد و در این جا، حرکت یک عامل ضروری است تا ترکیب معماری را در فضاهای دگردیس تغییر دهد.» این دگردیسی می تواندهم در فرم و هم در عملکرد حاصل شود ، بسته به موقیت و شرایط ، تغییر کند و خود را با خواسته های مخاطبتطبیق دهد. معماری شبیه سازی پرسشی نیست که معماری و معمار هرکدام بتوانند جوابی برای آن عرضه کنند واز آن خشنود باشند ، بلکه شرایطی است که ما می خواهیم در پایان قرن بیستم و از طریق رویارویی جسمی،حسی و تحریکی با کامپیوتر، تحت آن زندگی کنیم. در این پژوهش سعی بر این است که ضمن تعریف متامورفناپایدار فرمال، شبیه سازی در معماری را به عنوان پدیده ای مستقل بیان کرده و به عنوان یکی از مهمترین پدیدههای عصر حاضر مورد آنالیز و تجزیه ماهوی قرار دارد که در حال اتفاق است و باید توسط محققین و پژوهشگرانمعماری برای رسیدن به یک سیطره ی مطلوب ، در ابتدا تعریف شود.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی و مدلسازی ، فضای دیجیتالی ، تکنولوژی ، معماری

نویسندگان

ساحل همتی

کارشناسی ارشد، گروه مدیریت پروژه و ساخت ، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان ، ایران