بررسی و ارزیابی نقش شهر های میانی در تعادل بخشی استان لرستان

به منظور دستیابی به توسعه متوازن و یکپارچه در فضای منطقه ای، ایجاد سلسله مراتب متعادل و نظام یافته ی سکونتگاه ها از نیازهای اساسی به شمار می آید که در این میان توجه به شهرهای میانی یکی از راهکارهای تعادل بخشی به این وضعیت می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و ارزیابی عملکرد شهرهای میانی در تعادل بخشی منطقه ای استان لرستان و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. شهرهای میانی در این پژوهش عبارت اند از: بروجرد، کوهدشت، الگودرز، الشتر، ازنا، پلدختر، دورود و نورآباد می باشند که عملکرد آنها در بعد جمعیتی و اقتصادی و اجتماعی بررسی شده است. برای این تحلیل ها از مدل های جمعیتی نظیر شاخص های نخست شهری، ضریب آنتروپی، مدل رتبه- اندازه و ضریب مکانی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که پدیده ی نخست شهری هر چند اندک، اما در استان لرستان با محوریت و برتری شهر خرم آباد وجود دارد. از طرفی دیگر طی محاسبات به این نتیجه می رسیم که عدم تعادل نیز در سطح استان، محسوس می باشد. شهرهای میانی استان همچنین در زمینه های کشاورزی و صنعت و خدمات نیز می توانند تا حدود زیادی پاسخگوی نیازهای ساکنین خود باشند. اگرچه شهرهای میانی استان لرستان در جهت تثبیت جمعیت درون خود گام بر می دارند اما همچنان شهر خرم آباد رکورد دار جذب جمعیت از سطح استان بدلیل مسائل رفاهی و درمانی و اقتصادی می باشد. در این زمینه نیاز به توجه هرچه بیشتر به شهرهای میانی و تجهیز آنها به خدمات رفاهی به منظوربالا بردن جاذبه جمعیتی و واگذاری بخشی از نقش های خدماتی و اداری به آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

شبکه شهری ، تعادل بخشی فضایی ، پراکنش جمعیت ، شهر میانی