ارزیابی اثر تک دال محافظ بر عملکرد تونل های زیر سطحی تحت انفجار سطحی

توسعه کاربردی سازه های زیر زمینی و به خصوص تونل ها به عنوان تاسیسات دفاعی، بررسی و ارتقاء علمکرد این سازه ها دربرابر انفجارها را الزامی می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر استفاده از دال بتنی غیر مسلح به عنوان سازه ایمحافظ در قسمت فوقانی تونل می باشد. برای دستیابی به این هدف در ابتدا تاثیر بار دینامیکی ناشی از انفجار سطحی بررویرفتار تونل بدون محافظ در عمق های ۵ ، ۱۰ ، ۱۵ ، ۲۰ متر پرداخته شده است. سپس با دال محافظی با فاصله ۱ و ۲ متر برروی تونل مدل سازی شد. وزن ماده منفجره تی ان تی برابر ۳۰۰ کیلوگرم و جنس خاک رس سخت در نظر گرفته شد. بررسیهای نشان داد، با عمیق تر شدن تونل، جابجایی ماکزیمم کمتر شده و زمان جابجایی تغییر می کند. استفاده از دال بتنی یکلایه اثر امواج انفجار بر تاج تونل را کمتر کرد. در عمق ۵ متر حضور دال تکی تاثیری در کم شدن جابجایی نداشته است. حضوردال در عمق ۱۰ میزان جابجایی را ۲ درصد کمتر کرد و این میزان در عمق ۱۵ متر به ۷ درصد رسید. وجود دال در عمق ۲۰متر میزان این جابجایی را به ۱۲ درصد رساند.

کلیدواژه ها:

سازه زیرزمینی ، دال بتنی ، انفجار سطحی ، تی ان تی