محمد امین شبانی - Students Research Committee, Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran
زهرا طاهری خرامه - School of Paramedical Sciences, Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran

سردبیر محترم، در حال حاضر، بزرگترین چالش برای سیستم های بهداشتی و اقتصادی در سراسر جهان ظهور بیماری همه گیر COVID-۱۹ است. خطرات مرتبط با این همه گیری فقط شامل مسائل پزشکی نیست، بلکه پیامدهای زیان بار گسترده ای را برای مسائل اقتصادی روانی - اجتماعی، رفتاری، حکمرانی، محیطی و فناوری در پی داشته است ]۱[. این بیماری همه گیر به اقتصاد (به دلیل مشکلات اقتصادی، بیکاری، نا امنی مالی و فقر) آسیب رسانده است. محدودیت های اعمال شده باعث کاهش نیروی کار در تمام بخش های اقتصادی شده و باعث از بین رفتن بسیاری از مشاغل شده است. افراد با مشاغل کم درآمد و افراد خود اشتغال بیشترین تاثیرپذیری را به دلیل از دست دادن کار یا تعطیلی موقت کار خود متحمل شده اند. علاوه بر این، از آنجا که بحران COVID-۱۹ به طور بالقوه آسیب­های عاطفی طولانی مدت را تحمیل می کند، اثرات مخربی را بر سلامت جسمانی و روانی و کیفیت زندگی افراد جامعه به دنبال دارد. به نظر می رسد برخی از مباحث اساسی روانی-اجتماعی ناشی از این بیماری عبارتند از: عزای غیر طبیعی برای مرگ عزیزان، قرنطینه خانگی، اختلال در زندگی روزمره، افزایش حساسیت و وسواس در تمیز کردن و شستشو و ضدعفونی کردن. همچنین اضطراب، نگرانی و ناراحتی روانی آن، و در نهایت پریشانی عمومی روانشناختی و نیز مشکلات ناشی از شایعات و تضعیف سرمایه اجتماعی و اختلالات حوزه اجتماعی مشکلات مالی ناشی از بیکاری و قرنطینه خانگی، تعطیلی مدارس، دانشگاه ها و تاثیرات اجتماعی- آموزشی- تفریحی در مختل کردن آن از دیگر مسایل مربوط به این رخداد تلقی می شود ]۲[...

Community involvement, management, COVID-۱۹, مشارکت اجتماعی, مدیریت, بیماری کووید ۱۹