ساخت ساخت نانو الیاف فیبروئین ابریشم-کیتوزان به عنوان داربست برای مهندسی بافت غضروف مفصلی برای مهندسی بافت غضروف مفصلی

نانوالیاف پلیمر های طبیعی برای ساخت داربستهای مورد استفاده در مهندسی بافت مورد توجه قرار گرفته اند زیرا میتوانند بدرستی ریزمعماری ماتریکس خارج سلولی بافت طبیعی را تقلید کنند. در این تحقیق داربست نانوالیافی از فیبروئین ابریشم‎-‎کیتوسان‎ ‎با دو نسبت ۷۰-۳۰ و ۵۰-۵۰ از محلول فیروئین ابریشم ۱۰درصد و کیتوسان ۵درصد به روش الکتروریسی جهت استفاده در مهندسی بافت غضروف مفصلی طراحی و ساخته ‎ ‎شد‎.‎ مورفولوژی و قطر نانوالیاف بوسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی تعیین شد. بررسی گروههای عاملی سطح با دستگاه طیف سنجی فروسرخ انجام شد و استحکام مکانیکی و کشسانی داربست نیز بررسی گردید. تخریب پذیری داربست با قرار گرفتن در بافر فسفات سالین برای ۲ماه به طور هفتگی بررسی شد. آنالیز تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی ، نانوالیافی با قطر میانگین ۳۲ /۵۲‎±‎۸/۱۴۸و ۵۱/۲۴‎ ±‎۵/۱۳۸ نانومتر به ترتیب برای نسبت ۷۰-۳۰ و‎ ‎۵۰-۵۰ و با مورفولوژی یکنواخت و بدون مهره را نشان داد. استحکام مکانیکی در داربست ۵۰-۵۰ ‎ MPa‎۸۰/۰ و در داربست ۷۰-۳۰ ‎MPa‎ ۵۱/۰ بود و به ترتیب پس از ۸۰/۲ درصد و ۹۴/۴ درصد افزایش از طول اولیه دچار شکست شدند. تخریب پذیری داربست ۷۰-۳۰ پس از ۱۲ هفته ۹/۰‎±‎۱۶/۶ درصد و در داربست ۵۰-۵۰ ، ۷/۰‎±‎۸۲/۶ درصد از کل وزن داربست بود.‎ ‎با توجه به نتایج، این داربست بخاطر سرعت آهسته تخریب پذیری در شرایط برون تنی و ماهیت پروتئینی آن و ساختار فییزیکی و مشخصات مکانیکی مناسب آن، می تواند بعنوان داربست مناسبی برای ترمیم بافت غضروف مفصلی معرفی شود. و در این بین داربست ۷۰-۳۰ نسبت به ۵۰-۵۰ خواص کشسانی و استحکام مکانیکی بهتری دارد.

کلیدواژه ها:

مهندسی-بافت ، الکتروریسی ، نانو الیاف ، فیبروئین ابریشم ، کیتوزان