تاثیر زیرساختهای سبز بر کاهش مخاطرات سیل در حوضه های شهری (مطالعه موردی: شهر شیراز)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 468

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CNRE05_293

تاریخ نمایه سازی: 10 مرداد 1400

چکیده مقاله:

حوزه های آبخیز شهری به دلیل توسعه، دارای رفتار هیدرولوژیکی پیچیده تری نسبت به حوضه های طبیعی هستند که شناخت پاسخ هیدرولوژیکی آن ها به طراحی مناسب تسهیلات کنترل سیلاب کمک خواهد کرد. سامانه های جمع آوری و کنترل آبهای سطحی ناشی از بارندگی از اجزاء مهم برنامه ریزی و عمران مناطق شهری هستند و هر گونه سهل انگاری در طراحی صحیح آنها میتواند برای جوامع شهری مشکل آفرین باشد. لذا به منظور پیش بینی عملکرد هیدرولیکی از کل سامانه، نیاز به استفاده از روشهای محاسباتی پیشرفته و مدل سازیهای جدید و کارآمدتر وجود دارد. به این منظور، لازم است میزان رواناب شهری به درستی برآورد شود. در این پژوهش، با استفاده از مدل SWMM ، به بررسی پتانسیل تولید رواناب شهری در بخشی از محدوده شهری شیراز پرداخته شد. برای واسنجی و ارزیابی مدل SWMM از سه واقعه بارندگی استفاده شد. نتایج ارزیابی مدل نشان داد، انطباق خوبی بین دبی شبیه سازی شده و مشاهده ای وجود دارد. در مدل SWMM منطقه ۶۳ هکتاری مطالعاتی در قالب ۱۳۷ زیرحوزه تعریف شده و ارتفاع رواناب حاصل از بارش یک ساعته با دوره بازگشتهای مختلف براورد شد. نقاط بحرانی حوزه تعیین و متوجه شدیم که برخی از شبکه های فرعی توانایی عبور سیلاب با دوره بازگشت دو ساله و عمده مناطق با دوره بازگشت پنج ساله را ندارند. بنابراین پیشنهاد میشود با ایجاد زیرساختهای سبز و اصلاح شبکه جمع آوری آبهای سطحی، از سیلاب های شهری جلوگیری شود.

نویسندگان

فاطمه محمدزاده

دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی، دانشگاه یزد

حسین ملکی نژاد

دانشیار دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی، دانشگاه یزد

امیر روشن

دانشآموخته دکتری تخصصی مهندسی منابع آب، گروه مهندسی آب،واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران

احد ستوده

استایار دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی، دانشگاه یزد