رویکردهای سازگاری و تاب آوری با پیامدهای تغییرات اقلیمی در مناطق نیمه خشک ایران

جهان با چالشهای مختلفی مواجه است که مهمترین آنها تغییرات اقلیمی، نابرابری، بیکاری، فقر، مواد مخدر، تشدید و شیوع بیماریها (اعم از مسری و غیرمسری)، مهاجرت و جنگ است. در بین این چالشها، تغییرات اقلیمی و پیامدهای آن جدی تر است. دلیل این موضوع، روند فعلی تغییر کاربری اراضی و تخریب منابع پایه تولید (آب و خاک) توسط عوامل انسانی است که موجب تشدید این پیامدها به ویژه در اکوسیستمهای حساس میشود. در این راستا هفت چالش کلیدی که موجب تشدید پیامدهای تغییرات اقلیمی شده است عبارتند از تغییر کاربری اراضی، شخم غیراصولی، مصرف بیرویه نهاده های کشاورزی، کاهش سرانه اراضی کشاورزی آبی، تشدید کاربرد غیراصولی و مفرط ماشین آلات سنگین در عرصه های کشاورزی و منابع طبیعی، فرونشست دشتها و رهاسازی زباله، فاضلاب و پسماندهای پلاستیکی در منابع آب و خاک. راهکارهای سازگاری با تغییرات اقلیمی و تاب آوری با آن شامل حفظ تنوع زیستی (گیاهی و جانوری)، حفاظت خاک، ایجاد سطوح آبگیر باران، اصلاح ساختارهای اداری در راستای مدیریت دیم زارها، کشتهای جایگزین و حمایت از کشاورزان و افزایش بهره وری است.

کلیدواژه ها:

اصلاح شخم ، تغییر کاربری اراضی ، سطوح آبگیر باران ، حفظ رطوبت خاک ، رویکردهای سازگاری