رابطه ی تعادلی بلند مدت بین نوآوریهای تکنولوژیکی و انتشار آلاینده ی زیست محیطی co۲ در ایران

امروزه مساله ی نوآوریهای تکنولوژیکی و نقش آن در کاهش انتشار آلاینده های زیست محیطی یکی از مباحث مطرح در اقتصاد محیط زیست جهت دستیابی به توسعه ی پایدار میباشد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی رابطه ی تعادلی بلند مدت بین نوآوری و انتشار گاز گلخانه ایCO۲ در ایران در چارچوب الگوی خودتوضیح با وقفه های گسترده((ARDL و الگوی تصحیح خطا((ECM، طی دوره ی زمانی ۱۳۷۹-۱۳۹۶ میباشد. نتایج حاصل از برآورد الگو در چارچوب منحنی کوزنتس زیست محیطی نشان داد که کشش انتشار آلاینده ی زیست محیطیco۲ نسبت به متغیر مخارج تحقیق و توسعه به عنوان شاخص نوآوری در کوتاه مدت و بلند مدت منفی و معنادار میباشد. همچنین کشش انتشار آلودگی نسبت به مصرف انرژی مثبت و معنادار به دست آمد. یافته های حاصل از الگوی تصحیح خطا حاکی از آن است که در هر سال ۰/۴۶ از عدم تعادل یک دوره در انتشار دی اکسید کربن در دوره ی بعد تعدیل میگردد. نتایج حاصل از آمونهای ثبات ساختاری نیز دال بر عدم وجود شکست ساختاری در مدل است.

کلیدواژه ها:

نوآوری تکنولوژیکی ، هزینه های تحقیق و توسعه ، رشد اقتصادی ، آلاینده زیست محیطی