بررسی تاریخچه کتابهای نگارش شده به زبان عربی در زمینه علوم و پزشکی

مقاله حاضر با هدف بررسی تاریخچه کتابهای نوشته شده به زبان عربی در زمینه علوم و پزشکی انجام گرفته است. روش این مطالعه کتابخانه ای و تحلیلی بوده و از منابع معتبر داخلی گردآوری شده است. در سده های میانه اسلام، زبان عربی به عنوان زبان اول جهان اسلام شناخته میشد و زبان مشترک همه مسلمانان به شمار می رفت. در این زمان کتابهای گوناگونی از زبانهای مختلف به زبان عربی ترجمه شدند که این ترجمه ها بیشتر به دست ایرانیان و ایرانی تباران بوده است و بسیاری از واژه های پارسی و یونانی وارد زبان عربی شد. بدین ترتیب زبان عربی نیرومند گردید و توانست کارایی بیشتری در زمینه نگارش علوم مختلف داشته باشد. بر همین اساس دانشمندان مسلمان با استفاده از عربی کلاسیک توانستند کتب بسیاری در شاخه های گوناگون علوم از جمله علوم طبیعی و پزشکی به رشته تحریر درآورند. بسیاری از دانشمندان ایرانی نیز برای ایجاد ارتباط فرهنگی و تعامل علمی با سایر افراد بشر، کتابهای خود خصوصا در زمینه طب را به زبان عربی مینوشتند که دلیل اصلی آن ویژگیهای منحصر به فردی همچون وسعت در لغت و اصطلاح، استواری در نظام زبانی، قابلیت اعراب پذیری، تناسبت حروف با معانی و قابلیت اشتقاق است که تنها در این زبان وجود دارد و موجب شده است تا زبان عربی یکی از کاملترین و غنی ترین زبانها باشد. در این نوشتار با هدف آگاهی از میزان تاثیرگذاری کتابهای پزشکی عربی، شناخت اخلاق علمی و آشنایی با روح علمی دانشمندان بزرگ گذشته، کتابهای مهمی چون القراباذین، الحاوی، الطب المنصوری، من لایحضره الطبیب، کامل الصناعه، المائه فی الصناعه الطبیه، القانون فی الطب، هدایه المتعلمین فی الطب و ذخیره خوارزمشاهی مورد بررسی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

تاریخ پزشکی ، زبان علمی ، نسخ خطی پزشکی