بررسی جایگاه حکمت اسلامی در تزیینات خانه های سنتی ایرانی (نمونه موردی خانه آخوند ابوی خرم آباد)

تزئینات بخش جدایی ناپذیر از معماری و بنای هر فرهنگ و سرزمینی است که خود شیوه های متعددی را شامل می شود وکاربرد آن در معماری موجب کمال و غنای بصری می گردد. تزئینات در هنر اسلامی، یکی از اصلی ترین و موثرترین مولفه هایوحدت بخش به شمار می رود و نیز یکی از عناصر کیفیت دهنده به فضاهای سکونتی در دوره های مختلف تزیینات بوده، که بهاشکال متفاوتی تجلی یافته است. معماری در ادوار گوناگون محملی جهت حضور هنرهای گوناگونی مانند خوشنویسی، گچبری،آینه کاری، نقاشی و. . . بوده است. این هنرها نقش مهمی در کیفیت دهی به فضای های مسکونی داشته اند. عناصر تزئینی یکی ازعوامل هویت بخش به معماری ایران بوده است این عناصر که دارای تکنیک ها و شیوه های ساخت و اجرای گوناگون بوده اند متاثر ازاقلیم و فرهنگ هر منطقه ای دارای ویژگی های گوناگونی هستند انواع عناصر تزیینی از قبیل اجرکاری، گچبری، کاشی کاری و لمبهکاری از نمونه هایی هستند که به وفور در خانه های سنتی ایرانی یافت می شوند و با توجه به اقلیم هرمنطقه برخی از این عناصرتزیینی در بدنه های خارجی بنا و برخی دیگر که در مقابل عوامل اقلیمی کم مقاومت تر می باشند در فضاهای داخلی مورداستفاده قرا رگرفته اند. یکی از تزئینات معماری شاخص هنر آجرکاری است که معماران توانسته اند نقوش بسیار زیبا و دلنشینی راخلق کنند. این مقاله پژوهشی اجمالی در مورد حکمت معماری اسلامی در تزئینات و انواع تزئینات در خانه های سنتی می باشدکه به معرفی تزئینات آجرکاری نمونه موردی در شهرخرم آباد پرداخته است .پژوهش حاضر با بهره گیری از روش توصیفی، تحلیلیو پیمایشی با بررسی جایگاه تزیینات در یک مصداق معماری گذشته تلاش دارد رابطه تزیینات و کیفیت فضای معماری را شناختهو معرفی نماید.

کلیدواژه ها:

حکمت ، معماری اسلامی ، تزئینات ، خانه آخوند ابوی خرم آباد ، تزئینات آجرکاری