ارائه چارچوبی متوازن برای اندازه گیری و ارزیابی نوآوری در سازمان های دفاعی

نوآوری را می­توان توسعه و به­کارگیری راه­های جدید و به­طور چشمگیر بهبود یافته برای پاسخ­گویی به نیازها و مسائل اجتماعی و اقتصادی تعریف کرد. تاکنون الگوها و رویکردهای متعددی در سطوح مختلف سازمانی و ملی برای اندازه­گیری و ارزیابی نوآوری ارائه شده است. از طرفی، به دلیل ماهیت متفاوت سازمان­های دفاعی، نوآوری در این سازمان­ها شامل پیشران­ها، الزامات و ملاحظات خاصی است. بنابراین، پژوهش حاضر با بهره­گیری از رویکرد کیفی و استراتژی طرح چندشیوه­ای شامل روش تحلیل مضمون و روش مدلسازی ساختاری تفسیری به ارائه چارچوبی متوازن برای اندازه­گیری و ارزیابی نوآوری در سازمان­های دفاعی پرداخته است. این چارچوب مشتمل بر دو دسته از مضامین فراگیر پیشران (تحلیل­های راهبردی مبتنی بر دکترین دفاعی؛ تحلیل سبد محصولات و فناوری های دفاعی؛ شبکه­سازی و توسعه همکاری های فناورانه؛ بازطراحی نهادها، فرآیندها و توسعه سرمایه های انسانی؛ مدیریت منابع، زیرساخت ها و ظرفیت ها) و مضامین فراگیر وابسته (نتایج سرمایه­های انسانی؛ نتایج شبکه همکاران دفاعی؛ نتایج مشتریان و نیروهای مسلح؛ نتایج عملکردی نوآوری­های دفاعی؛ نتایج مالی و ماموریتی؛ نتایج جامعه و امنیت ملی) است. ویژگی اصلی این چارچوب آن است که نوآوری­های فناورانه و سازمانی، نوآوری­های تدریجی و ریشه­ای، افق زمانی گذشته، حال و آینده و ملاحظات اجتماعی، فنی و اقتصادی را به­طور همزمان در برمی­گیرد.

کلیدواژه ها:

اندازه گیری نوآوری ، ارزیابی نوآوری ، سازمان های دفاعی ، تحلیل مضمون ، مدلسازی ساختاری تفسیری