راهبرد مدیریت کاهش وابستگی به نفت با تقویت بخش خصوصی و افزایش تولید به عنوان راهکار اقتصاد مقاومتی

یکی از مشکلات اساسی کشورهای دارنده نفت و به خصوص ایران، تامین بودجه طرح های توسعه ای و عمرانی ازطریق درآمدهای نفتی است. در بیشتر این کشورها بخش نفت  از سهم ارزش افزوده بالایی در تولید ناخالص داخلی برخوردار است.  افزایش شدید درآمدهای نفتی در حالی که به عنوان یک ثروت طبیعی تلقی می شود به بلای اقتصادی تبدیل شده است. سوال اصلی در این مطالعه با توجه به کاهش قیمت نفت در ‎ سال های اخیر  و همراه شدن آن با مسائل تحریم که نیاز بیشتر به تولید داخل و حمایت از سرمایه گذاری در بخش خصوصی را نمایان می سازد، این است که ایا می توان وابستگی به درآمد های نفت را با تقویت بخش خصوصی و افزایش تولید و اتکا به نیروی کار داخل را در سایه اقتصاد مقاومتی کاهش داد و از چه راهکارهایی برای جایگزینی درآمدهای نفتی برای افزایش تولید می توان استفاده کرد. در این تحقیق از اطلاعات سری زمانی سالانه ی ۱۳۹۷-۱۳۵۱ و  مدل ضریب تصحیح خطا استفاده شده است. نتایج مدل حاکی از وجود رابطه منفی بین شاخص نسبت سرمایه گذاری بخش خصوصی به کل سرمایه گذاری دولت، سرمایه گذاری بخش خصوصی و نسبت صادرات به واردات به عنوان تکیه به تولیدات داخل با تولید ناخالص داخلی می باشد؛ همچنین با نگاهی بر علامت متغیرهای نسبت GDP به GNP  و همچنین بهره وری نیروی کار می توان به این نتیجه رسید که با تکیه بر نیروی کار  در شرایط تحریم و با تاکید بر اقتصاد مقاومتی می توان به افزایش تولید ناخالص داخلی کشور کمک کرد.

کلیدواژه ها:

تولید ناخالص داخلی ، بهره وری نیروی کار ، اقتصاد مقاومتی