انوای اماکن و تاسیسات ورزشی و لزوم استفاده بیشتر از اماکن ورزشی عمومی و طبیعتی به منظور توسعه فعالیت های ورزشی تفریحی سلامتی (همگانی)

مقدمه و هدف، بخش اصلی صنعت ورزش، خلق انوای فعالیت های ورزشی است و اماکن و تاسیسات ورزشی مهمترین بستر انجام اینفعالیت ها هستند. از همین رو هدف این تحقیق شناسایی و دسته بندی انوای اماکن و تاسیسات ورزشی در ایران بود.روش تحقیق: این تحقیق از نوی تحقیقات کیفی بود و از روش تحقیق نظریه داده بنیاد رویکرد نظامند استفاده شد. نمونه گیری ازنوی نمونه گیری نظری بود و تا رسیدن به اشبای نظری؛ علاوه بررسی متون تخصصی؛ با ۱۷ نفر از اساتید خبره و مدیران ارشدوزارت ورزش و جوانان ایران مصاحبه های عمیقی انجام شد. روش تحلیل داده ها «پرسش» و «مقایسه» بود. روایی یافته ها توسط مصاحبه شوندگان تایید شد.یافته ها، یافته ها نشان داد سه نوی اماکن و تاسیسات ورزشی در ایران وجود دارد که هر کدام شامل انوای مختلفی از اماکن ورزشیهستند. یافته های تحقیق به طور خلاصه در جدول ۱ آورده شده است. (جدول در متن مقاله اصلی). بحث و نتیجه گیری: درحالیکه یافته های تحقیق نشان داد سه نوی امکان ورزشی برای انجام انوای فعالیتهای ورزشی در ایران وجوددارند اما بسیاری از محققان، مدیران و مسولان ورزشی در ایران بر افزایش و بهره برداری بهینه از اماکن ورزشی اختصاصی تاکیددارند که شامل انوای مختلفی از امکان ورزشی شناخته شده است. البته همانگونه که نوروزی سیدحسینی و همکاران (۱۳۹۲) ومنافی و همکاران (۱۳۹۴) بیان کردند اولا فضاها و اماکن ورزشی موجود با استانداردهای تعریف شده تطابق کامل ندارند، دوما سوء مدیریت در استفاده بهینه از امکان ورزشی موجود چالشی مهمتر از کمبود اماکن ورزشی برای توسعه مشارکت ورزشی است.باید توجه داشت که «اماکن ورزشی طبیعتی» و «اماکن ورزشی عمومی» نیز پتانسیل بسیار بالایی برای استفاده بهینه و افزایش مشارکت های ورزشی دارند اما تا کنون یا کمتر به آنها توجه شده و یا اصلا به آنها توجه ایی نشده است. بسیاری از مناطق مسکونیایران در حاشیه رودها، سواحل دریاچه ها و دریاها و کوه هاست و مدیران ورزشی باید برنامه های جدی برای استفاده بهینه از ایناماکن طبیعتی به منظور توسعه فعالیتهای ورزشی داشته باشند. در شهرهای بزرگ ایران نیز پارک ها، پیاده روها، خیابان ها وبزرگراه های بسیاری وجود دارند و در سالهای اخیر استفاده از آنها برای دویدن، اسکیت و دوچرخه سواری رواج یافته و به شدت درحال افزایش است. دلیل این پدیده می تواند اهمیت معیارهای همجواری و مکان یابی و دسترسی بر مشارکت ورزشی باشد(ابراهیمی و همکاران، ۱۳۹۵). البته همانگونه که بیرانوندزاده و همکاران (۱۳۹۸) و مرادی سیاسری و همکاران (۱۳۹۹) بیانبه یک دغدغه مهم برای بانوان به منظور مشارکت ورزشی در این اماکن تبدیل شده است. مدیران ورزشی با همکاری چندجانبه با شهرداری ها (به منظور ساخت و بهبود وضعیت پیاده روهای محله ها و پارکها و اختصاص دادن بخش کوچکی از خیابانها و بزرگراهها به فعالیتهای ورزشی) و نیروی انتظامی (به منظور تامین امنیت) می توانند تحولچشمگیری در افزایش مشارکت های ورزشی در سطح کشور بوجود آورند.

کلیدواژه ها:

اماکن ورزشی ، پارک های ورزش ، پیاده روها ، خیابان ها ، بزرگراه ها