معنویت خدامحور در نهج البلاغه

پژوهش حاضر با هدف آگاهی از مبانی و پیش فرض های معنویت خدامحور، موانع و عوامل معنویت از منظر نورانی امام علی(علیه السلام) در نهج البلاغه، انجام شده است. به جهت جامعیت نهج البلاغه، به ویژه در مباحث تربیتی و معنوی، این کتاب به عنوان منبع تحقیق انتخاب شد. تحقیق پیش رو به روش تحلیلی توصیفی انجام گرفته و به بررسی فرمایشات امام علی(علیه السلام ) در نهج البلاغه پرداخته است. یافته ها و نتایج پژوهش حاضر بیانگر ای موضوع است که معنویت خدامحور باید به صورت سیستمی و همه جانبه و به صورت شبکه هستی با نگاه به روابط انسانی در عرصه های گوناگون بررسی شود؛ بنابراین محقق، معنویت خدامحور را در روابط انسان با خالق، با خود، با دیگران، با اهل بیت (علیهم السلام) و هستی به صورت مستقل بررسی کرده است. نتایج نشان داد که ایجاد، حفظ و تقویت معنویات خدامحور، فقط در صورتی ممکن است که این شبکه هستی، به صورت یک سیستم، در یک تعادل ارتباطی الهی، سامان یابد و محور این ارتباطات، ذات اقدس الهی باشد که هرکس بی خود و خدا را اصلاح کند، خداوند آنچه بین او و مرد است را اصلاح می کند.

کلیدواژه ها:

معنویت ، خدامحوری ، نهج البلاغه ، عوامل معنویت ، موانع معنویت ، راهکارهای رفع موانع.