محمد اسماعیل مجلسی - مدرس ارشد درس دفاع مقدس استان سیستان و بلوچستان
فاطمه زینلی پور - بلوار بزرگمهر،دانشکده علوم قرآنی زاهدان

نظام اسلامی مانند همه جوامع بر ضرورت حفظ حکومت و نظم و امنیت تاکید دارد اما به این مرحله اکتفا نمی کند زیرا هدف از حکومت حفظ امنیت و آزادی نیست. آنچه که نظام اسلامی را ممتاز می کند، بعد تربیتی و معنوی جامعه است. با توجه به اینکه در جوامع غربی اصل بر فردگرایی و آزادی های فردی است، حکومت ها برای اینکه تزاحم دین و آزادی ها موجب هرج و مرج نشود، نهاد عمومی با عنوان دولت تاسیس کردند تا تزاحمات را بگیرد و آزادی های فردی مردم را به صورت مطلوب تامین کند. اما بیش از این مقدار وظیفه هدایت و تربیت و سوق دادن آنها به سوی ارزش های انسانی در دستور کار دولت ها نیست.حضرت علی(ع) می فرماید: «اگر من حکومت کنم جلوی ظلم را می گیرم و عدل گستری می کنم و طاغوت را از بین می برم» اگر غایات نظام دینی غیر از این باشد و اگر حکومت نتواند این کارکردها را در ساختار نظام خود جای دهد، نظام مطلوبی نخواهد بود. نظام مطلوب نظامی است که به گونه ای کارآمد اهداف و غایات خود را در بستر جامعه بر اساس شرایط محقق کند.جوامع بر اساس غایات خود نظام سیاسی را طراحی می کنند و کارکرد برای آن درنظر می گیرند. در نظام اسلامی چون هم جسم و روح و هم ماده و معنا قرار دارد، کارکردهای دولت را برای رسیدن به این منظور در نظر می گیرند، لذا در دولت های اسلامی نمی توان گفت دو نفر با رضایت یکدیگر عمل منافی عفت انجام داده اند و هر دو هم راضی بودند. در دولت های موجود دو نفر که از انجام کاری رضایت دارند، قانون بالادستی برای آنها نمی تواند وجود داشته باشد اما در دولت اسلامی قوانینی که در حوزه امور اجتماعی نیست اما اگر رویکردشان به امور اجتماعی نزدیک شود برای آن اعمال مانع ایجاد می کند؛ موانعی که آنها را به سمت ارزش ها سوق دهد.غایات محتوی نوع کارکردهای مشخصی است و چون غایات ما مجموعه ای از ماده و معنا و دین و دنیا است، طبیعتا کارکردهای دولت برای هر دو عرصه باید تعمیم داده شود

نظم و امنیت، زندگی انسان، حکومت دینی، عدالت محور، آزادی های فردی، منافی عفت