تاثیر تنش رطوبتی و سوپرجاذب بر عملکرد محصول ذرت

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تنش رطوبتی و سطوح مختلف سوپرجاذب بر عملکرد ذرت رقم سینگل کراس ۷۰۴ (SC۷۰۴)، در خاکی شنی در منطقه حمیدیه خوزستان انجام پذیرفت. آزمایش در غالب طرح کرت های خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در دوازده تیمار و سه تکرار انجام شد. عمق آب آبیاری، شامل I۱، I۲ و I۳به ترتیب معادل ۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه به عنوان تیمار اصلی و سوپرجاذب شامل S۰، S۱، S۲ و S۳ به ترتیب معادل ۰(شاهد)، ۱۵، ۳۰ و ۴۵ گرم در مترمربع به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آبیاری و سوپرجاذب در سطح ۱ درصد بر عملکرد دانه معنا دار شد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب با میانگین های ۸۹/۵ و ۰۶/۲ تن در هکتار مربوط به تیمارهای آبیاری کامل (I۱) و تنش شدید خشکی (I۳) بود. همچنین، اثر متقابل تیمارهای آبیاری و سوپرجاذب در سطح ۱ درصد بر کارایی مصرف آب ذرت رقم سینگل کراس ۷۰۴ معنا دار شد. بر اساس نتایج، بیشترین و کمترین کارایی مصرف آب به ترتیب با مقادیر ۹۶۶/۰ و ۶۶/۰ کیلوگرم بر مترمکعب مربوط به تیمارهای آبیاری کامل (I۱) و تنش خشکی شدید (I۳) بود. اثر تیمارهای سوپرجاذب بر عملکرد دانه و کارایی مصرف آب نیز در سطح احتمال ۱ درصد معنا دار شد. همچنین، نتایج نشان داد که با افزایش میزان سوپرجاذب، مقدار مکش متوسط ناحیه ریشه گیاه در طول فصل رشد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

ذرت رقم سینگل کراس ۷۰۴ ، کارایی مصرف آب ، کم آبیاری ، مدل جذب آب ، رطوبت حجمی