زهرا اسدالهی - دانش آموخته کارشناس ارشد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

صنعت گردشگری امروزه به یکی از فعالیت های رو به توسعه در دنیا تبدیل شده است و به عنوان ابزاری برای افزایش درآمد ملی کشورهای کمتر صنعتی به شدت مورد توجه قرار گرفته است. منطقه ساحلی، فصل مشترک زمین و دریا است و خط ساحلی، نوار مرزی بین خشکی و آب است. منابع تفرجی ساحلی - دریایی از اندرکنش آب دریا با ژئومورفولوژی خشکی به شکل های مختلف قابل بررسی است که در اقلیم های مختلف رخنمون های آن متفاوت است که در این میان می توان به تل ماسه ها، دریا کنارهای ماسه ای و شنی، تالاب های ساحلی، جنگل های مانگرو و غارهای ساحلی، پرتگاه ها و کولاب های ساحلی و غیره اشاره نمود. به دنبال افزایش جمعیت و فشار بر روی محیط زیست، مسئله گردشگری اثرات نامطلوبی بر نواحی ساحلی برجای گذاشته است. بهبود مدیریت زیست محیطی تسهیلات گردشگری برای کاهش آسیب های آن گام اول جهت نیل به اهداف توسعه پایدار گردشگری می باشد

گردشگری ساحلی، توسعه پایدار، اثرات زیست محیطی