بررسی رابطه بین سبک یادگیری و تفکر انتقادی با اضطراب امتحان در دانش آموزان (مطالعه موردی: مقطع متوسطه منطقه خواجه)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک یادگیری و تفکر انتقادی با اضطراب امتحان در دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه خواجه بود. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی بود. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه ی دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه خواجه تشکیل میداد و از این میان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نمونه ای به اندازه ی ۱۹۸ نفر انتخاب شد. به منظور گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد سبک یادگیری دانشگاه لینکلن و نیوزلند (۱۹۹۸)، تفکر انتقادی واتسون گلیزر (۱۹۹۴) و اضطراب امتحان ساراسون (۱۹۸۴) استفاده شد. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار این ضریب برای هر یک از پرسشنامه ها بالای ۰.۷ به دست آمد؛ همچنین به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه ها با تائید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک های یادگیری (شنیداری، جنبشی، دیداری)، با اضطراب امتحان رابطه معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر هر سه سبک یادگیری پیش بینی کننده ی معنی دار اضطراب امتحان دانش آموزان می باشد. همچنین بین تفکر انتقادی با اضطراب امتحان رابطه معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر بین پنج مهارت مربوط به تفکر انتقادی، چهار مهارت: تحلیل، ارزشیابی، استنباط و استدلال قیاسی قادر به پیش بینی معنی دار اضطراب امتحان دانش آموزان است در حالی که مهارت استدلال استقرایی نقشی در پیش بینی اضطراب امتحان ندارند. همچنین نتایج همبستگی پیرسون برای فرضیه های فرعی پژوهش نشان داد که بین سبک های یادگیری دیداری، سبک های یادگیری شنیداری، سبک یادگیری جنبشی، مهارت تحلیل، مهارت ارزشیابی، مهارت استنباط و مهارت استدلال قیاسی با اضطراب امتحان رابطه منفی معنی داری وجود دارد ولی بین مهارت استقرایی با اضطراب امتحان رابطه معنی دار یافت نشد.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری ، تفکر انتقادی ، اضطراب امتحان ، دانش آموزان