اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری مربیان مراکز توانبخشی معلولین ذهنی با رویکرد آینده پژوهی

زمینه : آینده پژوهی دانشی است که دیدگاه متخصصین را نسبت به رویدادها، امکانات و تهدیدهای آینده باز می کند. بنابراین از طریق تغییر دنیای امروز فردای مطلوب و سازگاری خواهیم داشت . هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری مربیان مراکز توانبخشی با تلاش جهت افزایش سازگاری مربیان در روبرو شدن با چالش های شغلی می باشد. روش پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه ازمایشی با طرح پیش ازمون و پس ازمون با گروه کنترل می باشد . جامعه آماری این پژوهش را کلیه مربیان مراکز توانبخشی در شهر تهران تشکیل می دهد .روش نمونه گیری به صورت هدفمند می باشد. نمونه اماری این پژوهش ۲۴ نفر (۱۲ نفر گروه ازمایش و ۱۲ نفر از گروه کنترل) به صورت تصادفی از بین افرادی که شرایط ورود به مطالعه را دارا باشند،انتخاب شدند. برای جمع اوری داده ها از پرسشنامه سازگاری بل (۱۹۶۱) استفاده شداست. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون چند متغیره کوواریانس تحلیل شد. یافته ها نشان داد سازگاری مربیانی که آموزش های پذیرش و تعهد را دریافت کرده اند، افزایش معناداری داشته است .در نتیجه درمان پذیرش و تعهد بر سازگاری مربیان مراکز توابخشی به منظور حل مشکلات آینده موثر واقع شده است.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، سازگاری ، مربیان ، کم توان ذهنی ، آینده پژوهی