مروری بر اسم مصدر، حاصل مصدر و پسوندهای اسم مصدر در فارسی میانه
- سال انتشار: 1400
- محل انتشار: نهمین همایش ملی متن پژوهی ادبی
- کد COI اختصاصی: MATNPAGOOHI09_108
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 838
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته زبانهای باستان دانشگاه ولایت
چکیده
اسم مصدر و حاصل مصدر نوعی خاص از اسم در زبان فارسی است. و از جمله موضوعاتی است که باید بیشتر درباره آن تحقیق کرد. در دستورهای سنتی زبان فارسی اختلاف نظرهای گوناگونی در مورد مصدر وجود دارد. اسم مصدر دارای دو منشآ اسمی و فعلی است که ساختمان هر کدام ار آنها با هم متفاوت است. اسم مصدر علاوه بر مفهوم مصدری آن، کارکرد فعلی نیز دارد، که برخی از دستورنویسان و زبانشناسان مصدر را متعلق به اسم و برخی دیگر متعلق به فعل میدانند، به همین دلیل برخی از زبانشناسان اسم مصدر را بعنوان اسم فعل میخوانند. ویژگی فعلی بودن مصدر این را نشان میدهد که قابلیت مجهول بودن، سببی شدن را نیزدارد. سیر تحول زبانی و تاریخی از فارسی باستان به فارسی میانه هم نیز رسیده است، که این سیر تحول شامل مصدر هم شده است. مقاله حاضر درباره اسم مصدر و حاصل مصدر در فارسی میانه پرداخته می شود.کلیدواژه ها
اسم مصدر، حاصل مصدر، اسم فعل، فارسی میانهمقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.