بررسی و تحلیل تکنیک های سجع پردازی در نفثه المصدور زیدری نسوی

نثر فنی از انواع نثر آراسته و تزیینی در زبان فارسی است که اغلب نویسندگان این نثر بی آنکه از رابطه معنوی کلام بکاهند، جنبه های شاعرانه نثر خود را افزایش داده اند، میان نفثه المصدور نثری موزون و مسجع دارد، نثر مسجع به نوعی کلام ادبی اطلاق می شود که بسامد عناصر موسیقایی در آن با استفاده از آرایه های بدیع لفظی و به ویژه سجع و موازنه بیش از حد معمول و عادی باشد و نوعی آهنگ در پایان پاره ها و قرینه های سخن شکل گیرد؛ نفثهالمصدور زیدری نسوی از معدود آثاری است که هدف از نوشتن آن به جای انتقال معنا، انتقال عاطفه است. زیدری نسوی با توجه به سویۂ عاطفی- ادبی متن، سجع پردازی را عاملی مناسب برای انتقال احساس دانسته و به شیوه های گوناگون سجع پردازی به ایجاد فضای عاطفی و موسیقایی پرداخته است. در این مختصر سجع های پرکاربرد در نفثه المصدور با ذکر نمونه ها و شواهدی از هر نوع مورد بررسی قرار گرفته است. زیدری نسوی با چیرگی خاص بر زبان، هنرمندانه و با بسامد بالایی از سجع متوازی جهت انتقال عاطفه و موسیقایی کردن کلام و نزدیک ساختن نثر به شعر جهت انتقال این عاطفه به ویژه در اندوه یادهای خود بهره برده است. هدف این پژوهش بررسی تکنیک های سجع پردازی در نفثهالمصدور زیدری نسوی و تحلیل آن با توجه به ساختار متن به شیوه مطالعات کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

نفثهالمصدور ، زیدری نسوی ، سجع پردازی ، کارکرد شعری و عاطفی ، نثر فنی۔