چگونه توانستم بوسیله تفکر خلاقانه و مدیریت رفتار کنترل دانش آموز بیش فعالم کیانا را به دست بگیرم؟

ناآرامی در کلاس درس با مسایلی چون جابه جا شدن روی نیمکت، صحبت با نفر کناری، پشت سری و...، ایجاد صدا مانند ضرب گرفتن روی میز یا جامیز، ساییدن کف پا به زمین، نقاشی کردن روی میز، دفتر، کتاب و... مشخص می شود. اغلب این دانش آموزان به آموزگار خیره می شوند، نکات درسی را یادداشت می کنند، اما در تمام این مدت، نمی دانند چه می نویسند و فقط به صورت غیرارادی چیزی را شنیده و یادداشت می کنند، اما در حقیقت در رویای خود غوطه ور هستند (نمونه ای از رویایی شدن). بر اساس آمار روانشناسان آموزشی ۵ تا ۱۰ درصد دانش آموزان مبتلا به »ناتوانی در تمرکز و بیش فعالی(ADD) « هستند و به این ترتیب، در هر کلاس تقریبا ۲ نفر از دانش آموزان مبتلا به ADD هستند. این عارضه بیماری نیست، بلکه به صورت ژنتیکی، کودک فعال تر از همسالان خود است. اگر چه اغلب این کودکان در زمره کودکان با ضریب هوشی بالا قرار می گیرند، اما از کودکی به دلیل وجود این مساله، کم حوصله و بی دقت بوده، زودتر از همسالان خود از تماشای تلویزیون، بازی و... خسته شده و دایما در حال تحرک هستند. با وجود همه این نکات، بسیار سریع الانتقال بوده و گیرایی بالایی دارند و شاید یکی از دلایل این بی حوصلگی و خستگی آنها همین مساله باشد. در دوران مدرسه، این عارضه کماکان همراه کودک است. طبق اعلام مرکز روانشناسی - آموزشی آمریکا نقش آموزگار و والدین تاثیر مهمی در درمان این کودکان دارد. توجه به این نکته ضروری است رفتارهای افراد مبتلا به » بیش فعالی« غیر ارادی است و از سر لج بازی، شیطنت نامطلوب و... نبوده و به عبارتی رفتارها »هدفمند« و به قصد »آزار« نیستند. اینجانب مژگان رضایی نژاد آموزگار پایه پنجم آموزشگاه شهید خلیل عجم در کلاسم با دانش آموزی به نام کیانا برخورد کردم که از مشکل بیش فعالی و کمبود توجه رنج می برد بنابر این تصمیم گرفتم در رابطه با این موضوع به تحقیق و پژوهش بپردازم .

کلیدواژه ها:

تفکر ، خلاقیت ، مدیریت