سرمایه انسانی و کارایی انرژی در صنایع کارخانه ای ایران

لزوم توجه به کیفیت محیط زیست باعث شده است که مطالعه حاضر به برآورد اثر سرمایه انسانی بر کارایی انرژی در بخش صنعت بپردازد، به این صورت که در راستای دست یابی به توسعه پایدار بتوان از مزایای رشد اقتصادی توسعه صنعت بهره برداری نمود. در این راستا پژوهش حاضر با استفاده از شواهد کارگاه های با ۱۰ کار کن و بیشتر در دوره زمانی ۱۳۹۶-۱۳۸۹ و رهیافت گشتاورهای تعمیم یافته به بررسی سرمایه انسانی بر کارایی انرژی می پردازد. نتایج نشان میدهد که متوسط کارایی انرژی در دوره مورد مطالعه در زیر بخش های صنعتی برابر با ۳۶/۸۱است. شواهد حاصل از برآوردها نشان میدهد مخارج تحقیق و توسعه و قیمت انرژی اثر مثبت و معناداری را بر کارایی انرژی دارند و نیروی انسانی با سطح تحصیلات لیسانس و بالاتر اثر منفی و معناداری را بر کارایی انرژی دارد. لذا برای افزایش کارایی انرژی در بخش صنعت، نیازمند سیستم قیمتی مطلوب، هدایت منابع تحقیق و توسعه به سمت تولید ، ایجاد فرآیندهای نوین تولید و افزایش سطح تکنولوژی بعنوان سیاست های موثر برای افزایش کارایی انرژی مصرفی است.

کلیدواژه ها:

کارایی انرژی ، سرمایه انسانی ، کارگاههای صنعتی.