بررسی اولویت های کمینه سازی تولید پسماند در سایت های پردازش و تولید کمپوست در ایران

از دهه۶۰ و۷۰ سیستمهای پردازش و تولید کمپوست با روشهای رایج پشته ای (ویندرو) و توده ثابت ( استوکر) در ایران شروع شد و در دهه ۸۰ به اوج خود رسید، اما در حال حاضر با چالشهایی برای ادامه روبرو شده است. در این تحقیق سعی گردیده تا با بررسی وضعیت موجود سایت های پردازش و همچنین بررسی مشکلات فنی و مهندسی در بخش ماشین آلات و تولید کمپوست و ارائه راهکارهای مناسب، بتوان برنامه مدونی را در پیش گرفت و تولید کمپوست را به عنوان یک تکنولوژی که در کشور بومی سازی شده و کاهش حجم مکانیکی-بیولوژیکی حاصله؛ تاثیر قابل توجهی بر روی انحراف زباله از دفن داشته؛ پذیرفت. لذا فرآیند کمپوست می بایست مورد بررسی و کنترل کیفی قرار گیرد . در حال حاضر در۲۶ شهر کشور، سیستمهای پردازش دایر میباشند و جمعابا ظرفیت اسمی ۱۹۲۰۰ تن در روز و ظرفیت کاری ۱۶۷۵۰ تن در روز، در حال فعالیت میباشند. تهران بالاترین ظرفیت تولید و بعد از آن مربوط به شهرهای مشهد، اصفهان، شیراز، کرمانشاه، اهواز و تبریز میباشد. میزان۹۵۱۰ تن به مواد تر و ۱۱۱۹,۵ تن به مواد خشک و میزان ۶۱۲۱,۵ تن به مواد ریجکتی اختصاص دارد. مجموع میزان بازیافت پسماند خشک و تر %۱۸,۵ محاسبه می گردد که مطابق با آخرین آمار اعلامی از سوی سازمان شهرداری ها و دهیاریهای کشور با مجموع پسماند تفکیک شده در مبدا ۴) %)، عوامل غیرمجاز (%۲) و بازیافت در منزل (%۱) میزان (%۲۵,۳) پسماند در ایران بازیافت میگردد.

کلیدواژه ها:

سیستم پردازش ، بازیافت ، کمپوست ، هوادهی ، سیستم ویندرو ، استوکر