هادی حیدری - گروه مهندسی انرژی، دانشکده مکانیک، دانشگاه صنعتی قم
شهریار بزرگمهری - گروه پژوهشی انرژیهای تجدیدپذیر، پژوهشگاه نیرو
مجید محمدی - گروه مهندسی انرژی، دانشکده مکانیک، دانشگاه صنعتی قم

در این مقاله به بررسی فنی و اقتصادی خودروی مسافری پیل سوختی و مقایسه آن با خودروی تمام الکتریکی باتری و خودروهای متداول احتراق داخلی یعنی بنزینی و سیانجی با توجه به شرایط ایران پرداخته خواهد شد. با توجه به وجود زیرساخت گاز طبیعی یعنی وجود منابع عظیم گاز طبیعی و گستردگی خطوط انتقال و توزیع گاز طبیعی در اقصی نقاط کشور، ایران از پتانسیل بالایی برای تولید هیدروژن با قیمت پایین و استفاده از آن در خودروی پیل سوختی برخوردار است. برای مقایسه بین خودروهای مختلف، مصرف انرژی و انتشار آلایندگی از چاه تا چرخ و همچنین هزینه چرخه عمر پیمایش هر مایل ملاک قرار میگیرد. مقایسه برای سال ۲۰۱۹ و همچنین پیش بینی سال ۲۰۳۰ ارائه میشود تا در صورت توجیه پذیر بودن برای سال ۲۰۳۰ از هم اکنون سیاست گذاریها برای حمایت از تکنولوژی انجام شود. نتایج مطالعه نشان میدهد مصرف انرژی از چاه تا چرخ یک خودروی پیل سوختی برای پیمایش هر مایل به ترتیب %۴۰، %۸۰ و %۷۶ کمتر از خودروی الکتریکی باتری، خودروی CNG و بنزینی میباشد. همچنین برآورد میگردد در سال ۲۰۳۰ برای پیمایش یکسان با یک بار شارژ یا سوختگیری، خودروی پیل سوختی با هزینه چرخه عمر ۳۵,۲ سنت دلار در مایل بهترین گزینه باشد.

خودروی پیل سوختی؛ خودروی تمام الکتریکی باتری؛ مصرف انرژی چاه تا چرخ؛ انتشار آلایندگی؛ هزینه چرخه عمر.