گونه شناسی الگوی هشتی در معماری مسکن درونگرای ایران (اصفهان، یزد،کاشان)

در معماری ایرانی هر فضای کالبدی به منظور فعالیتی خاص، برای رفع نیازهای ساکنین آن فضا شکل گرفته که فرم آنهمواره متاثر از عواملی چون ویژگی های اقلیمی، مصالح و امکانات فنی، فرهنگ حاکم بر جامعه و خلاقیت طراحان بودهاست. عناصر میانی و فضاهای واسط چون رواق، هشتی، ایوان، دالان در معماری مسکونی ایران نقش موثری داشته و درواقع این عناصر، سلسله مراتب فضایی بنا را تشکیل میدهند؛ که در این میان هشتی به عنوان یک فضای چند عملکردیکه مهمترین نقش آن حرکت و تقسیم فضایی است از جایگاه بیشتری در معماری سنتی ایران برخوردار می باشد. اینپژوهش با هدف مطالعه گونه های مختلف هشتی در خانه های سنتی ایران و ارزیابی چگونگی فرم و مشخصات کالبدی آندر شهرها و دوره های مختلف معماری ایران تدوین شده است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلیاست و با انتخاب نمونه های مساکن سنتی در معماری درونگرای ایران انجام شده است. روش جمع آوری اطلاعات از نوعکتابخانه ای بوده و با مشاهده خانه های سنتی ایران و در نهایت ترسیم دیاگرام تحلیلی از آنها به بررسی انواع هشتی دربناهای مسکونی ایران پرداخته و سپس با تحلیل ساختاری و یافتن الگو و درونمایه مشترک و تناسبات معماری حاکم وبررسی مشخصات کالبدی آنها نتایجی حاصل شد که بیانگر تفاوت الگوی هشتی بر اساس عواملی نظیر اقلیم و دوره هایتاریخی و … می باشد.

کلیدواژه ها:

سلسله مراتب فضایی ، گونه شناسی ، هشتی ، معماری درونگرا ، معماری مسکونی