بررسی مولفه های سورئالیسم و کارکرد زبان سورئال در اشعار سهراب سپهری

هنر، همواره بر آن است تا در عمل بین عناصر و جزئیات زندگی، رابطه ای نو برقرار کند.«سوررئالیسم» مکتبی است هنری و ادبی که در فاصله جنگ های اول و دوم جهانی، در اروپاشکل گرفت. با نگاهی به شعر سپهری، می توان دریافت که اساس بسیاری از اشعار او بر جنبهسوررئالیسمی بنا شده است، به گونه ای که خواننده را به تامل و اندیشه وا می دارد. بر اساسشباهت ها و مشترکاتی که بین مکتب سوررئالیسم غرب با شعر سپهری وجود دارد، این مقاله برآن است تا با روش توصیفی_ تحلیلی، به بررسی مولفه های سورئالیست در شعر سپهری بپردازد.ویژگی ها و توانمندی های نهضت سوررئالیسم عبارتند از: عشق، جنون، خواب و رویا، نگارشخودکار، ناخودآگاه، پیوستگی و ناپیوستگی، بیان نقیضی، که در این مقاله مورد بحث قرارگرفته اند.مقال حاضر به روش کتابخانه ای و به شیوه تحلیل محتوی انجام شده است. با شواهدی که در اشعارسپهری وجود دارد، به این نتیجه رسیدیم که سبک شعری سپهری بسیاری از اصول و مبانینگارش خودکار سوررئالیسمی را داراست و به کارگیری مبانی سوررئالیسم در اشعار سپهری باتوجه به دغدغه فکری و خط مشی اندیش او صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

سوررئالیسم ، سهراب سپهری ، شعر ، مولفه ها ، سورئال